Ad Valvas 2006-2007 - pagina 294

A D

PAGINA 1 6

AD VALVAS 1 FEBRUARI 2007

R E

>Lentjes

>Griff

>De tafel van 190-1320 De pannen pruttelen nog op het fornuis, de tafel wordt gedekt. Ad Valvas belt wekelijks rond etenstijd aan bij een Uilenstede-bewoner, om de voorbije dag te bespreken. Deze keer deed Arna van Engelen (20) open.

Hoop

Wat schaft de pot? "Vandaag eet ik bij een vriend hier op de tiende etage. Ik weet nog niet wat we eten en met hoeveel mensen we zijn. Ik eet meestal met de mensen van mijn studie die hier ook op Uilenstede wonen. Vaak eten we pasta of kant-en-klare wereldgerechten." Wonen hier zo veel mensen van je studie? "Een vriendin woont op de begane grond van deze flat en mijn vriendje woont daar aan de overkant. Ik kan net bij hem naar binnen kijken, maar hij kan mijn kamer minder goed zien." Heb je ook een verrekijl<er om hem in de gaten te houden? "Nee, dat nou weer niet." En juiiie studeren hetzeifde? "Ja, medische natuurwetenschappen aan de VU. Dat is een heel brede studie. Het is een combinatie tussen enerzijds biomedische wetenschappen en biomedische technologie, de kant van het medicijnen ontwikkelen, en anderzijds de meer natuurkundige kant, waardoor je dus medische apparaten kunt ontwikkelen. Ik ben nu derdejaars bachelor en komend jaar ga ik de master medische fysica doen."

Aha, je wilt dus eigenlijk apparaten maken? "Ja, ik wil medisch onderzoek doen dat natuurkundig is. Dus dat kan bijvoorbeeld met MRI-scans te maken hebben. Ik ga stage lopen in het ziekenhuis, waar ik onderzoek ga doen naar de impedantie van weefsel." De wat? "Impedantie is de weerstand van weefsel. Het is de bedoeling dat er een nieuw apparaat voor het meten van impedantie komt. Er is ooit een of ander model opgezet dat niemand meer snapt, omdat de bedenker ervan is overleden. We kunnen door het doen van metingen proberen dat model te snappen."

Volgen veel mensen deze studie? "We zitten nu net boven de honderd studenten. Afgelopen september zijn de eerste drie masterstudenten afgestudeerd. Dit is het zesde jaar dat de studie bestaat." Waarom zit je eigenlijk op een bal? "Dit is een zitbal, erg goed voor je rug. Het dwingt je tot een goede houding omdat je je houding vanzelf corrigeert om in evenwicht te blijven. Mijn ouders hadden er een en die zat zo lekker, toen heb ik er ook een gekocht." TEKST EN FOTO: LILIAN ROOS

>Cordelia BeR^NiD.p^ ^im^

i^iv\M^mmm^

ibti

Vonge week vrijdag om elf uur 's ochtends was ik in de logeerkamer van vnendin Anna druk bezig met het wegwerken van mijn jetlag. Dit proces werd echter ruw verstoord door het overgaan van mijn mobiel. Ik heb namelijk een nieuwe telefoon en ik heb nog niet ontdekt hoe ik die uit kan zetten. Ik troost me in dit soort gevallen altijd met de gedachte dat ik allerlei andere dm gen wel begrijp. Maar dat terzijde. Op het schermpje van mijn telefoon zag ik dat het een VU-nummer betrof, dus ik nam enkele seconden voor mezelf om mijn allerwakkerste stem op te zetten voordat ik opnam. Met de meeste mensen die op de VU werken, heb ik immers niet een zodanig intieme verstandhouding dat ik graag wil dat ze op de hoogte zijn van het feit dat ik op een doordeweekse dag tot twaalf uur 's middags in bed lig te rotten. Aan de andere kant van de lijn bevond zich een van mijn oude docenten. Na het gebruikelijke uitwisselen van wederzijdse beleefdheden bleek deze man de brenger van zeer onverwacht nieuws: men heeft geld over bij de Letterenfaculteit. Hoe kan dat nou? Was het bij Letteren niet al jaren beknibbelen, knijpen, persen en zuchten geblazen? Was er geen exodus van geschiedenisstudenten gaande omdat wegens geldgebrek alle hoogleraren ontslagen zijn? Ik dacht dat studenten tegenwoordig hun eigen blocnootjes mee moeten nemen, omdat men het tentamenpapier niet meer kan betalen? Was de vorige decaan er nou met de kas vandoor gegaan? Of waren dat allemaal maar geruchten? Nee, kijk, ik moest het zo zien, legde mijn voormalige onderwijsgever uit: vorig jaar is men met zoveel enthousiasme aan het knijpen, persen en broekriem aanhalen geslagen dat er nu ineens wat is overgebleven. En had hij het goed begrepen dat ik al bijna twee jaar in Zuid-ltalië gratis voor hen aan het werk ben? Zou ik het leuk vinden om daar eens een tijdje wel voor betaald te worden? Ja, dat vind ik best leuk. Een beetje beduusd legde ik de telefoon neer en probeerde weer in slaap te vallen, maar dat lukte natuurlijk niet. Ik had namelijk net bedacht dat het tijd wordt om weg te gaan uit Italië, omdat het kennelijk niemand iets kan schelen wat ik daar doe. Het zou toch helpen als dingen wat meer zwart-wit zouden zijn in het leven. Voor het overzicht, bedoel ik dan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen