Helpende handen - pagina 67

OORLOGSJAREN

Ook het werk van de Vereeniging en Vrouwen vu-Hulp werd in de oorlogsj aren zo goed en zo kwaad als het ging voortgezet. De Vereeniging werd niet verboden door de bezetter en haar organisatie bleef goeddeels intact, zodat zij lange tijd betrekkelijk normaal kon blijven functioneren. Nog in 1943 werden de landelijke vu-dagen gehouden en dat zou ook in 1944 gebeurd zijn, als het college van directeuren deze niet te elfder ure had afgelast 'met het oog op het steeds moeilijker en gevaarlijker worden van het reizen per spoor'. In het laatste oorlogsjaar werd het contact tussen Amsterdam en grote delen van het land verbroken, maar dit betekende niet dat de aktiviteiten stilstonden. Toen de bevrij ding aanbrak bleek de Vereeniging meer leden en contribuanten te hebben dan in 1940, terwijl het aantal spaarsters van Vrouwen vu-Hulp zelfs nog sterker was gestegen: van 26.503 op 15 mei 1940 naar 38.236 op i september 1945. Reeds kort na de Duitse inval had het college van directeuren ervoor gezorgd dat de inkomsten van de vu veilig werden gesteld. Omdat de door de rijkscommissaris uitgevaardigde verordening 'betreffende het houden van openbare geld- en goedereninzamelingen' dit noodzakelijk maakte, vroegen directeuren in september 1940 aan de secretaris-generaal van Justitie toestemming voor de inzamelingen ten bate van de vu, te weten 'de busjesactie, de actie tot dekking van het tekort, de actie tot vermeerdering van de contributies en de kerkcollecten voor de theologische faculteit'. Directeuren waren van mening dat die toestemming voor de busjes-aktie strikt genomen niet nodig was, maar achtten het raadzaam dit voor alle zekerheid toch maar te doen. Bij schrijven van 19 oktober 1940 verleende de secretaris-generaal zijn toestemming, zonder daaraan nadere voorwaarden te verbinden. Dat betekende dat de inkomstenwerving voor de vu gewoon kon doorgaan. Toch deden zich wel eens incidenten voor. Zo meldde administrateur Faber in de vergadering van directeuren van 19 december 1942, dat een pakket met vu-busjes abusievelijk was bezorgd bij een inspecteur van politie te Amsterdam. Deze had vervolgens aan de procureur-generaal ter stede de vraag voorgelegd of de busjes wel geplaatst mochten worden. Het antwoord luidde dat dit was toegestaan, mits werd aangegeven voor welke adressen de busj es bedoeld waren. Uiteraard waren directeuren van mening dat deze eis niet kon worden ingewilligd, omdat de vergunning indertijd zonder nadere voorwaarden was afgegeven.

65

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen