Geen duimbreed?! - pagina 115

ARRESTATIES

1944 in de gevangenis in Groningen gevangen worden gehouden. 41 Met sommige gegijzelden bestond redelijk veel contact. Zo ontving Van Halsema keurig zijn vu-post in het gijzelaarskamp, het voormalige groot seminarie in Haaren, op zijn kamer nr. 20. Van Halsema verontschuldigde zich iedere keer braaf, wanneer hij weer eens een vergadering moest missen. Steeds verzekerde hij zijn collega-directeuren en de hoogleraren ervan, dat zijn gevoelens bij de vu waren en dat hij de Heer dankte, dat de universiteit tot nu toe gespaard was gebleven. De senaat stuurde hem pakjes en een enkele keer een pakketje van vijf kilo appels toe; een groter pakket appels was niet toegestaan. Van Halsema bedankte dan weer hartelijk:'Deze geste wordt door mij op hoogen prijs gesteld.' Met Nieuwjaar 1943 kondigde hij aan, dat hij met het hele gezelschap gijzelaars naar het klein seminarie Beekvliet in St. Michielsgestel moest verhuizen. 42 Heel vanzelfsprekend was het contact niet: 'Nu het schrijfverbod iets minder stringent schijnt te zijn', zo schreef Van Halsema aan Oranje, 'waag ik het dit schrijven te zenden in de hoop dat u dit in goede gezondheid zult ontvangen.' Meer en meer greep het nazi-bewind in het leven van de universiteit in. In de zomer van 1942 kwam een bericht van Van Dam binnen, dat op last van Seyss-Inquart voortaan alleen studenten aan gemeentelijke of rijksuniversiteiten nog in aanmerking zouden kunnen komen voor rijksbeurzen. 43 Studenten aan de vu die daarvoor in aanmerking zouden willen komen, zouden maar moeten overstappen naar een door de overheid gefinancierde universiteit. Enkele dagen later moest de secretaris van het college van directeuren, Terpstra, Rutgers al op de hoogte stellen van het feit dat de aankomende tweedejaarsstudent wis- en natuurkunde D. Kruyswijk van Van Dam te horen had gekregen, dat hij voortaan geen recht meer op een rijksbeurs zou kunnen doen gelden, zolang hij aan de vu zou blijven studeren. 44 Hij had meteen bij Terpstra een beroep op het universiteitsfonds gedaan. Hij genoot tot dusverre een renteloos voorschot van fl. 1 . 0 0 0 per jaar. 'Zoudt u die kwestie niet eens aan kunnen snijden', vroeg Terpstra de rector, 'bij uw nieuwe relatie Op ten Noort, die immers zoveel voor de vu voelt?' Rutgers wilde wel, maar Op ten Noort natuurlijk niet, want nu kon toch maar weer mooi het christelijk onderwijs aangepakt worden. Curatoren besloten vervolgens met Van Dam contact op te nemen, maar ook dat leverde

115

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen