Geen duimbreed?! - pagina 45

CONFLICTEN TUSSEN THEOLOGEN

EN

FILOSOFEN

beweging, die de kerk 'vergiftigde', stelde hij. Hij wilde niet minder dan een veroordeling van Schilder, Dooyeweerd én Vollenhoven. 71 De beide laatsten ontwikkelden in die jaren een eigen, nieuwe calvinistische filosofie, de zogenaamde Wijsbegeerte der Wetsidee, welke lange jaren verplichte leerstof zou worden voor alle vu-studenten. Maar er kwam op de synode van 1 9 3 6 nog een compromis uit de bus. Een commissie van zeven deputaten zou voor de volgende synode over drie jaar alle belangrijke leergeschillen moeten onderzoeken en rapport uitbrengen. In die commissie hadden onder andere Hepp, Vollenhoven, Aalders en Schilder zitting. Direct na de synode begon Hepp met een reeks van uiteindelijk zes dogmatische brochures onder de omineuze titel 'Dreigende deformatie'. Hij stelde hierin aan de orde dat alle belangrijke kerkelijke dogma's onder invloed van de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog en de schokken van de economische wereldcrisis werden bedreigd en uitgehold. Alle oude traditionele standpunten over de onsterfelijke ziel, de twee naturen van Christus, de algemene genade en het kerkbegrip behandelde hij achtereenvolgens in een defensieve opzet. Hierbij richtte Hepp zijn aanvallen vooral op de nieuwe filosofie van Dooyeweerd en Vollenhoven, die hij ervan beschuldigde af te wijken van de gereformeerde belijdenis. 72 Schilder nam het meteen voor beide aangevallen filosofen op. Een nieuwe scheuring leek in de lucht te hangen, maar de curatoren van de vu bemiddelden. 73 Hepp beloofde zijn volgende brochure niet meer tegen één van zijn vu-collega's persoonlijk te richten. In 1937 begon hij met een nieuw weekblad, genaamd Credo. Hierin en in zijn latere brochures bleef hij wel Schilder bestrijden, waarop deze weer even fel terugsloeg. 74 De curatoren van de vu vroegen inmiddels Dooyeweerd en Vollenhoven na te gaan of de door Hepp in zijn brochures gebezigde weergave van hun standpunten, die hij in bijzonder nauwkeurige verwijzingen had beschreven, wel de juiste was. Beiden moesten concluderen, dat dat in het geheel niet het geval was. Hepp had citaten uit hun verband gerukt en had hun teksten blijkbaar soms zelfs niet eens begrepen. Het ging hierbij onder meer over de klassieke fundamentele discussie over de twee naturen van Christus. Hepp sloot bij het standpunt van Abraham Kuyper en Bavinck aan die stelden dat Christus een goddelijke en een menselijke natuur had, maar geen menselijke persoon was geweest. Vollenhoven

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen