Geen duimbreed?! - pagina 127

I N V O E R I N G V A N DE

ARBEIDSDIENST

hebben.' Hij gaf daarom in overweging bij bepaalde colleges en practica met deze studenten rekening te houden en zou daarop ook graag een positieve reactie verwachten. Blijkbaar vond Van Dam dit toch nog niet genoeg. Hij liet daarom een aantal keren president-curator De Vries door Op ten Noort opbellen met de vraag of de vu wel echt van plan was op i november pas met de colleges te beginnen. 75 'De heer Op ten Noort', zo schreef De Vries aan Rutgers, 'was blijkbaar ook eenigszins teleurgesteld omdat hij op zijn brief aan u nog geen antwoord had gehad, al zou hij met een persoonlijk vertrouwelijk schrijven tevreden zijn geweest.' Alle andere universiteiten zouden al geantwoord hebben. 'Uw plan', zo meende De Vries, 'om geen enkele arbeidsdienstplichtige in te schrijven lijkt mij vernuftig gevonden en aannemelijk.' Op de vergadering met de directeuren op 12 september zou dan maar de beslissing moeten vallen. Het zat Van Dam allemaal niet lekker en hij kwam met een compromisvoorstel. Hij schreef een dag later aan curatoren, dat natuurlijk alleen de eerstejaarscolleges niet voor 1 november mochten beginnen. Voor hen gold immers alleen de arbeidsdienstplicht, dat wilde zeggen voor de achttienjarigen. De colleges waaraan ook eerstejaars zouden moeten deelnemen, zouden wel eerder mogen beginnen mits dan maar dat gedeelte van voor 1 november voor de eerstejaars ergens zou worden herhaald. 'Ik wijs er nadrukkelijk op', zo ging hij verder, 'dat ik aan den rector hiermede uitdrukkelijk de belangen van de uit den arbeidsdienst komende studenten ter behartiging opdraag.' 76 De senaat vergaderde nogmaals en berichtte curatoren, dat er werkelijk geen enkele reden was om pas op 1 november met de colleges te beginnen, omdat er geen enkele vu-student bij de Arbeidsdienst werkzaam was. 77 Dat dit niet helemaal de zaak was waar het dan om ging, beseften de hoogleraren natuurlijk terdege. Directeuren en curatoren begrepen ook al geruime tijd, dat het ieder moment met de vu afgelopen kon zijn. Er was gewoon teveel gebeurd om nog enige hoop op een betrekkelijk veilig voortbestaan te koesteren, zolang de oorlog liep zoals hij liep. Al in april 1942 hadden zij besloten de vu zelf te sluiten als er niet meer verder gewerkt zou kunnen worden in de geest van de statuten. 78 Dat zij overigens als het nodig was bereid waren van die statuten af te wijken, hebben wij al gezien aan het tweejarig rectoraat van Rut-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen