Geen duimbreed?! - pagina 49

DE VU A A N DE V O O R A V O N D V A N DE T W E E D E

WERELDOORLOG

nente figuren worden uitgenodigd, schreef dr. Schnee vleiend, terwijl de onkosten natuurlijk geheel voor rekening van de Duitse vereniging zouden komen. Enkele dagen later ontving Rutgers een brief van de pacifistische feministe Christina C. Bakker-van Bosse, een bestuurslid van de Vereniging voor Volkenbond en Vrede, waar Rutgers eveneens actief lid van was. Zij had ook een uitnodiging van de Duitse geleerde ontvanO

gen. Zij had inmiddels vernomen, dat Rutgers ook was benaderd en wilde daarom met hem overleggen om zo één lijn te kunnen voeren. Hoewel zij zich moeilijk een 'meer verschrikkelijke en onverkwikkelijke arbeid' kon bedenken, was zij van mening dat dit verzoek niet zonder meer moest worden afgewezen. Ieder beroep op het volkenrecht 'van die zijde' zou immers met beide handen moeten worden aangegrepen, maar dan zouden er wel een aantal harde voorwaarden moeten worden gesteld. Zo zouden alle feiten moeten worden onderzocht, ook het neerschieten van Poolse soldaten als zogenaamde 'franctireurs' door de Duitsers. Rutgers vond dit standpunt blijkbaar nog veel te ver gaan. Hij bedankte zonder meer, omdat hij 'wichtige Bedenkungen' had tegen het hele onderzoek, hoewel de 'Grundgedanke' hem sympathiek was. 8 2 Rutgers bleek dus niet bereid zich voor de Duitse propagandamachine te laten gebruiken. Tijdens de bezettingstijd zou hij bij diverse gelegenheden een even principieel standpunt innemen. De Almanak van 1939 van het studentencorps van de vu ademde in dat schokkende najaar nog een typisch studentikoze, maar niet geheel onbekommerde geest. In het traditionele jaarverslag van de aftredende rector van het corps, de vijfdejaarsstudent theologie G. van Andel, over het jaar 1938 werden de nationale hoogtijdagen gememoreerd. 8 3 Naar aanleiding van de geboorte van prinses Beatrix sprak de rector de hoop uit, dat hierdoor de band met Oranje voor tientallen jaren zou worden versterkt. Dankbaar was het veertigjarig regeringsjubileum van koningin Wilhelmina gevierd. Het was als vanzelfsprekend, dat de nationale herdenkingsrede was uitgesproken door een Nederlander 'uit het Calvinistisch volksdeel voortgekomen'. En dat juist de Amsterdamse wijk 'Kattenburg' was versierd, sprak, volgens de rector, duidelijke taal voor ieder die Amsterdam kende. Maar net tijdens dat jubileum, in de spannende septembermaand van 1938, waren de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen