Geen duimbreed?! - pagina 75

VAN S C H E L V E N

EN H E T N A T I O N A A L

FRONT

gaan, wanneer hij in een andere betrekking zou gaan werken. Zou hij gedurende die periode komen te overlijden, dan zou zijn weduwe geen recht op weduwepensioen hebben en dus met lege handen komen te staan. Van Schelven was juist op de dag dat Verdam Colijn schreef, n november 1 9 4 0 , zestig jaar geworden, hetgeen in die tijd betekende dat hij bij goede gezondheid nog tien jaar zou mogen werken. Bovendien behield een hoogleraar toentertijd ook tijdens het emeritaat het recht om colleges te geven en promovendi te begeleiden. Het zou zeker wel mogelijk zijn, dat Van Schelven bij zijn vertrek de levensverzekering, die de v u op hem had afgesloten, zou kunnen overnemen. Dat had Gerbrandy ook gedaan. Toch was het duidelijk, dat Van Schelven die op dat moment nog voor al zijn drie kinderen kindertoeslag van de vu ontving, er bepaald niet gunstig voor zou komen te staan wanneer hij ontslag zou nemen. Verdam vermoedde dat Van Schelven heus wel zou weten hoe hij er rechtens voor stond (hij had ook een advocaat in de arm genomen), maar dat hij er gewoon meer wilde uitslepen. Dan moest hij dat maar openlijk zeggen, vond Verdam: 'Dan moet hij een keus doen en zover is hij nog lang niet. Wellicht nog lang niet; hij weifelt nog steeds.' En dat terwijl hij toch al medio oktober had beloofd een beslissing te zullen nemen. 'En zijn optreden maakt den indruk, dat hij van de Vrije toezeggingen wil incasseren zonder zelf iets positiefs los te laten', merkte de curator venijnig op. Verdam maakte Colijn er bovendien op attent dat één en ander kennelijk al was uitgelekt naar het Ministerie van Onderwijs. Tot tweemaal toe was al naar Faber, de administrateur van de vu-Vereniging en de universiteit, gebeld met de vraag of er bij de vu geen sprake was van niet-bezetting van een hoogleraarspost wegens 'vlucht of iets dergelijks'. Faber had geantwoord dat inderdaad de rector in Duitse gevangenschap verkeerde, maar dat in zijn colleges werd voorzien. Maar daarop werd gezegd dat er toch ook nog een ander geval speelde. Nu was het niet te verwonderen, dat de zaak naar het ministerie was uitgelekt. Al op 17 oktober had het 'Generalkomissariat für Verwaltung und Justiz', één van de vier hoogste Duitse bestuursorganen, op dreigende toon aan directeuren en curatoren meegedeeld, dat een ultimatum aan Van Schelven als 'eine ausgesprochene deutschfeindliche Haltung' werd gezien en dat als dat waar zou zijn 'ent-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen