De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 347

'EEN

KINDERLIJKE

IDEAALSTELLING'

nationalisten. In 1955 kreeg Waterink, zoals gemeld, een eredoctoraat van de Potchefstroornse universiteit om zijn 'opregte en gewaardeerde vriendskap vir ons Afrikanervolk, u groot liefde vir ons Universiteit, u wetenskaplike prestasie op die gebied van die Christelike Wetenskap, veral die Opvoedkunde en die Psigologie, en u onmisbare dienste aan De Vrije Universiteit oor soveel jareV 95 Hij was er 'bijzonder mee ingenomen', schreef hij aan J.Chr. Coetzee, maar hij zag helaas geen kans dat eredoctoraat persoonlijk in ontvangst te komen nemen. 196 Dus vertegenwoordigde Harer Majesteits ambassadeur dr. J. van den Berg hem bij de plechtigheid op 26 maart 1955. 197 Wel sprak Waterink via de Wereldomroep die dag een dankwoord, dat tevens een woord van vertrouwen en bemoediging was: Dat deze dag mij de aangename plicht oplegt, met nog meer intensiteit mee te leven met het wel en wee van Uw volk, spreekt vanzelf. Gij hebt in Uw geheel eigen moeilijkheden en in Uw geheel eigen problemen als volk van Zuid-Afrika, met grote intuitieven wijsheid, U een weg gekozen. Ik leef in de overtuiging dat deze weg, U gegeven door de groten die God Uw volk gaf. ook psychologisch en paedagogisch gezien de juiste is. Maar gij staat daardoor voor een enorme taak. Gij hebt gekozen voor het beginsel van een volksopvoeding, en van de opvoeding van de onderscheiding, gelegen in de weg van de wijze geleidelijkheid, die de verscheidenheid durft te onderstrepen om straks de eenheid in Christelijke zin in volle realiteit te aanvaarden en te beleven. Dit betekent voor U en Uw volk in de toekomst nog een eeuw, waarin grote wijsheid en kracht van de eigen houding en de energie van een enorme Chr. activiteit nodig zullen zijn. 198

HERVONDEN

SAMENWERKING

Niet iedereen aan de v u omarmde de hervonden Afrikaner stam- en geestverwanten zo naïef en enthousiast als Waterink, maar de bereidheid tot herstel van de samenwerking was in de eerste naoorlogse jaren algemeen en vanzelfsprekend. Het isolement van de v u was in die jaren immers eerder groter dan ervoor. Er bestond aanvankelijk weinig sympathie voor de oecumenische beweging en zeker geen enkele sympathie voor progressieve christenen, die kozen voor de 'doorbraak'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen