De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 2]) - pagina 217

IN GOED

VERTROUWEN

leid, en het gedeelde verleden versterkte alleen de ergernissen over en weer.

662

v u en Pu waren intussen geheel verschillende instellingen. De v u had zich in de jaren '60 bevrijd van haar traditie. Zij geloofde niet meer in een christelijke wetenschap noch in haar unieke positie als bolwerk daarvan; zij was open en pluriform, en beschouwde zich verantwoordelijk voor de samenleving. Niet de gereformeerde wereld, maar de derde wereld was haar horizon. De v u had trouwens altijd een ingewikkelde verhouding met de natie gehad. Zij was ontstaan in verzet tegen de staat en behoorde tot een zuil, een volksdeel; zelfs als zij zich christelijk-nationaal noemde, weerklonk daarin iets antithetisch. De Pu vir c h o daarentegen was 'stevig verankerd in de groep der Afrikaners', zoals de vu-delegatie het formuleerde. 36 Zij stond in het dominante paradigma van de afzonderlijke ontwikkeling van alle bevolkingsgroepen in Zuid-Afrika. 37 De progressieve Potchefstromers wisten natuurlijk allang dat de eigen Afrikanercultuur niet in isolement kon bestaan en dat het Afrikaner nationalisme een bijbelse toets veelszins niet kon doorstaan.38 'Ek hou my hart vas dat ons in Potch. maar dieselfde pad van sekularisasie betree as die v. u . n o t e e r d e Elaine Botha in 1975. 'Die Neo-Marxistiese denkbeelde sal hier nie so gemaklik ingang vind, maar die gesekulariseerde nasionalisme wel'. 39 De critici hadden oog voor het dolgedraaide apartisme in de Zuid-Afrikaanse samenleving, het onrecht en het protest daartegen. Zij waren gevoelig voor de verwijten over racisme van vu-zijde. Zij leverden stuk voor stuk publiek felle kritiek op de Zuid-Afrikaanse verhoudingen. Wat hadden zij nog meer moeten doen? Hun paradigma konden noch wilden zij echter opgeven. Dat paradigma verlaten, buiten de context gaan staan, dat betekende immers alles opgeven. Dat de pu vir c h o publiek naast het buiten de wet gestelde Christelijk Instituut ging staan en bijvoorbeeld breken met de apartheidsonderwijswetgeving, betekende ook breken met de regering, met grote delen van de studenten en van de achterban, met de Afrikanergroep. Breken was ook, als persoon en als leidinggevende, elke positie en invloed opgeven. Geen van de leden der Potchefstroomse delegatie wilde een dergelijke onverantwoordelijke stap nemen. Niet uit conservatisme, maar juist om der wille van de vernieuwing in Zuid-Afrika. En dus nam Bingle zijn verantwoordelijkheid in dezen en riskeerde de breuk met de v u .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen