GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 88

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 88

[Deel 1]

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

VOOR

DE

BOEREN!

ningen. Hij liet de huizen van de Boeren, hun opstallen en landerijen vernielen en het vee doden, terwijl de vrouwen, kinderen en veel bedienden opgeborgen werden in concentratiekampen. Ook de zwarte bevolking raakte op allerlei manieren betrokken bij de strijd. Na meer dan twee jaar was duidelijk, dat de oorlog volledig vastgelopen was. Ondanks de inzet van een leger van een kwart miljoen man dat een miljoen Pond Sterling per week vergde, kon Kitchener haar niet beëindigen. Van hun kant konden de Boeren de oorlog wel eindeloos voortzetten, maar haar niet winnen. Doorslaggevend voor hen werd - naast de bezorgdheid over de houding van de zwarte bevolking en de economisch-fysieke ondergang van het Vrijstaatse en Transvaalse platteland - de alarmerende situatie in de concentratiekampen, waar de sterfte onder de vrouwen en kinderen begin 1 9 0 2 epidemische omvang had gekregen. Hun lot gedachtig kozen de Boerengeneraals na dagenlang onderling beraad boven de vrijheid de toekomst van het Afrikaner volk. Zij legden de wapenen neer en tekenden op de late avond van de 31ste mei 1 9 0 2 in Kitcheners hoofdkantoor de Vrede van Vereeniging. Transvaal en Vrijstaat waren Brits. Nederland heeft de oorlog in Zuid-Afrika ervaren als een aanslag op zichzelf. Het leefde intens mee met het Afrikaner broedervolk. Er werden tal van protestbijeenkomsten belegd en er verscheen een ware stortvloed aan pro-Boer geschriften, in dicht en ondicht. Velen wilden ook concreet helpen. Sommigen spraken er over, naar Zuid-Afrika te gaan en mee te vechten als vrijwilliger. Een handjevol mannen heeft dat inderdaad gedaan. 23 Anderen reisden af als personeel van de ambulances die het Rode Kruis heeft uitgezonden. 24 Wie thuis bleef, bezocht demonstraties en aanhankelijkheidsbijeenkomsten, werd lid van een steuncomité, gaf geld of goederen voor de strijdende en lijdende stamverwanten. Er was inderdaad veel geld nodig. Voor het verzamelen en verspreiden van informatie (bijvoorbeeld over de lotgevallen van Nederlanders in de Boerenrepublieken), voor pro-Boer propaganda en voor de uitzending van ambulances en andere medische hulp naar het oorlogsterrein. Er was hulp nodig voor Boeren die in Europa gestrand waren of er als balling aankwamen en onderdak en steun vroegen, en Nederlanders die door de Engelsen Zuid-Afrika uitgezet werden. Voorts vroegen de Boerenkrijgsgevangenen steun, geïnterneerd op de Bermuda's, St. Helena, Ceylon, India en Zuid-Afrika.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005

Historische Reeks | 455 Pagina's

De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 88

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005

Historische Reeks | 455 Pagina's