De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 2]) - pagina 42

TWEE

MISSIES

betekent ook, dat de groep streeft naar een reëel gesprek met ieder in Zuid-Afrika, die haar willen ontmoeten'. Muller moest ook goed verstaan, dat de delegatie (intussen aangevuld met de vu-hoogleraar in de Niet-Westerse Sociologie prof. dr. ). W. Schoorl als secretaris) bestond uit 'vijf vooraanstaande leden van de Staten-Generaal, waaronder een oud-minister', en 'representatief voor de overgrote meerderheid van het Nederlandse volk'. De delegatie verwachtte natuurlijk, 'met vertegenwoordigers van de Zuid-Afrikaanse regering en met andere voorstanders van haar beleid in een reëel gesprek' te komen, maar zij hield vast, dat de delegatie de vrijheid moest hebben 'ook op eigen initiatief contacten te leggen'; 'zij vraagt niet gevangenen te mogen bezoeken; wel acht zij een gesprek met Luthuli nodig'. In een officieus schrijven aan ambassadeur Helb persoonlijk verheelde de delegatie niet, dat zij de instelling van minister Muller 'niet onbedenkelijk' achtte: De delegatie komt niet om zich allerlei ter bewordering te laten tonen, doch om met officiele en niet-officiele instanties een zeer ernstig gesprek te hebben en daarbij duidelijk te maken, waarom Nederland vreest, dat het in Zuid-Afrika mis zal gaan. 124

Muller moest ook 'bedenken, dat hij niet de eersten de besten op bezoek krijgt. De leden der delegatie hebben in het publieke leven in Nederland een zekere positie. Deze laat niet toe, dat zij in Zuid-Afrika gemengd worden in propagandistische activiteiten van of van wege de Zuid-Afrikaanse regering. Omgekeerd waarborgt deze positie, dat van de leden der delegatie niet verondersteld kan worden, dat zij zouden meewerken aan subversieve activiteiten'.125 Een aantal weken en twee gesprekken van ambassadeur Helb met minister Muller later berichtte eerstgenoemde op 22 augustus: '[J. Z.] Uys [secretaris-generaal Buitelandse Sake] deelde mij hedenmiddag op last van Muller mede dat de Zuidafrikaanse regering bleef bij haar standpunt inzake bezoek aan Luthuli en dat de minister derhalve aannam dat het bezoek niet zou doorgaan'. Aan dit ambtelijk bericht voegde Helb een 'persoonlijke post mortem' toe. Daarin schreef hij de schuld voor deze weigering zonder meer toe aan dr. Verwoerd: 'Alle Zuidafrikaanse reacties stamden mijns inziens ook van de hand "van de meester" V 26

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen