De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 2]) - pagina 52

KRITISCHE

DIALOOG

passende wijze tot uitdrukking zou worden gebracht, dat Nederland iedere vorm van rassendiscriminatie verwerpt en daarom is toegetreden tot de verschillende internationale verdragen, die zich daartegen keren. 104

Deze 'opdracht' verschilde dus niet van die van vier jaar geleden. Maar De Gaay Fortman verwees in het voorgaande niet naar een kort voor de reis naar Zuid-Afrika ontvangen beleidsstuk van de ministers van CRM en O en W.I<35; het verraadt de invloed van het ministerie van CRM, waaraan de commissie kort na de instelling van dat ministerie (1965) ook verantwoordingsplichtig was. 166 De betrokken ministers wensten 'het internationale culturele beleid zich te doen uitstrekken tot een breder veld dan dat van kunsten en wetenschappen, waartoe het tot dusver doorgaans beperkt bleef. Als overweging heeft daarbij gegolden met name de toenemende betekenis van aspekten der maatschappelijke ontwikkeling voor en in het Nederlandse culturele leven'. 107 Deze 'wens' gold alle culturele verdragen. Deze 'introductie maatschappelijk welzijn', zoals het in de brief zelf werd genoemd, beoogde dus binnen de bestaande culturele overeenkomsten 'maatschappelijke ontwikkeling (social development)' te genereren. Daarmee wil aangeduid zijn een orientering op de ontwikkeling van de samenleving als geheel en de gerichtheid van het beleid op de leefbaarheid van deze samenleving. De bevordering van het maatschappelijk welzijn vraagt het ontwikkkelen en hanteren van een aantal actieterreinen.

Het modieuse stuk identificeerde die actieterreinen als sociaal onderzoek, sociale planning, samenlevingsopbouw, regionale ontwikkeling, voorlichting, 'gericht op de bewustwording van de burgers en het geschiktmaken van de burgers tot participatie in de bevordering van het cultureel en sociaal welzijn' en 'de beschikbaarstelling van een systeem van sociale dienstverlening'. De Gaay Fortman had beloofd, 'deze zaken ten principale' tijdens zijn bezoek in Zuid-Afrika te bespreken; 'de inpassing van nieuwe elementen in de culturele samenwerking' vergde de instemming van de andere verdragspartner. In zijn verslag aan directeuren zweeg De Gaay Fortman over de besprekingen. Hij beperkte zich tot de constatering, dat 'de medewerking van Zuid-Afrikaanse zijde om aan Nederlandse verlangens tegemoet te komen aanzienlijk groter was dan bij

497

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen