De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 83

HET PERFIDE

ALBION

over vrede zinloos. Maar niet-uitnodigen betekende Engelands pretenties erkennen, en Nederland had de zelfstandigheid van de Transvaal altijd erkend. Minister van buitenlandse zaken W. H. de Beaufort ondernam een ingewikkeld diplomatiek offensief om het uitblijven van de uitnodiging van de Boerenrepublieken redelijk te laten klinken. Kuyper, sinds 1894 opnieuw lid van de Tweede Kamer, buitte zijn positie als oppositieleider volledig uit. Keer op keer attaqueerde 82

hij de liberale bewindsman. Die belichaamde volgens Kuyper Nederlands machteloosheid. De Beaufort had 'ten behoeve van de ons stamverwante Republieken in Zuid-Afrika' niet gedaan 'wat had kunnen geschieden', stelde hij per Kamermotie in december 1 8 9 9 vast. 10 Kuyper zocht in deze kwestie steeds bewust de publieke opinie en de zure toon van De Beauforts herinneringen bewijst, hoezeer Kuyper deze slag won. 11 De laatste fase van het debat tussen Kuyper en De Beaufort voltrok zich dus terwijl de Boerenoorlog reeds lang gaande was. Kuyper was ook al druk bezig met het schrijven van een uitvoerige verdediging van de zaak der Boeren, La crise Sud-Africaine, die op 1 februari 1 9 0 0 verscheen in de Revue des Deux Mondes te Parijs. Het was een meesterwerk van propaganda. Kuypers geschrift had de opzet en toon van een wetenschappelijke analyse, waarin de ware oorzaak van de crisis in Zuid-Afrika geduldig uiteen gezet werd, ontleend aan tal van aanhalingen uit onweerlegbare bronnen en studies. Natuurlijk speelde Kuyper in op de algemene anti-Britse sentimenten, maar hij hoedde zich ervoor alle Engelsen slecht te noemen, deed een beroep op hun rechtsgevoel. Kuyper maakte gebruik van het algemene medelijden met de underdog, maar verklaarde de Boeren niet heilig. Hij schetste Afrikaners en Afrikanen als beiden slachtoffers van de schijnheiligheid van liberale, progressieve negrofilisten; hij ging onmiskenbaar uit van de superioriteit van de Europese cultuur, en beschreef de koloniale patriarchale verhouding als een vanzelfsprekende zegen. Kuyper plaatste de crisis in Zuid-Afrika op het niveau van het eeuwenoude drama van het conflict tussen goed en kwaad, en beschreef dat zo overtuigend populistisch en suggestief - dat hij elke lezer als haast vanzelf bracht tot de emotionele keus tot deelname aan deze heroïsche strijd. Kuypers Crise sprak liberalen en socialisten aan, conservatieven en radicalen. De

NZAV

liet ijlings Engelse, Duitse, Zweedse en Nederlandse

vertalingen verschijnen en wereldwijd verspreiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen