De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 2]) - pagina 112

SAM E N S P R E K I N G E N

lingen en extreme opvattingen, leek deze paradigmawisseling de gedemocratiseerde universiteit over te leveren aan volledige subjectivering. Bingle met zijn oordeel 'politieke demonstrasie' had een punt. Brinkman schreef zijn notities duidelijk tegen de achtergrond van de toenemende weerstand tegen zijn Zuid-Afrikabeleid in de universiteitsraad. Hij besloot zijn nota met een paragraaf over 'Scope en doel van discussie'. Onder die noemer formuleerde hij een drietal stellingen, waarmee zijn betoog regelrecht belandde in het emotionele, politiek zeer geladen en bij tijden absoluut irrationele debat aan de vu over Zuid-Afrika van die dagen, waarin genuanceerde meningen fascistisch heetten en secretaresses post uit Zuid-Afrika in de prullemand gooiden. Brinkmans eerste stelling was: Zuid-Afrika is sinds jaar en dag het topic om de good guys en de bad guys te onderscheiden; sinds kort is dat uitgebreid met de gelijkstelling van tegenstanders van de boycot met apartheidsaanhangers. Deze merkwaardige indeling, ging Brinkman voort, dient eigenlijk alleen om de eigen (groeps)identiteit en positie te bepalen. Maar het resultaat is dat de visie op de buitenwereld van binnenuit wordt geprogrammeerd en discussie dus zinloos is. Twijfel is niet toegestaan, de uitslag is geprogrammeerd. Maar zo zit de wereld niet in elkaar, aldus Brinkman en besloot de paragraaf met de retorische vraag: 'Progressief- "denken deel der natie" = exclusief het denkend deel?' Enige transfer van de waarden van de wetenschapsbeoefening naar het universitair bestuur is gewenst, voegde hij er nog aan toe. Het is duidelijk, dat Brinkman zijn ergernis over de gepolitiseerde oppositie in de universiteitsraad (inclusief enkele leden die namens de Vereniging zitting hadden 357) maar moeilijk kon verbergen. Hij was niet de enige. Rector magnificus Diepenhorst zou het jaar erop het zittingsjaar van de universiteitsraad openen met een aanval op de geestelijke bedisselzucht (...) als wij tegen allerlei misstanden elders ons vanuit onze verhoudingen verzetten. Wij braken met Potchefstroom ofschoon deze daad geen enkele bijdrage tot de oplossing van het afrikaanse rassenprobleem inhield in plaats van bezoeken over en weer tot vervelens toe uit te lokken terwille van de gedachtenwisseling en het bevorderen van meningsomkeer. 358

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen