Kleine luyden in ontwikkeling - pagina 155

van een aparte naar een zwarte universiteit

154

stel aan de vu om tot een regelmatige uitwisseling van docenten te komen voor steeds een periode van een paar maanden. Het doel is: wederzijdse academische bevruchting, en versterking van de culturele band.3 Dit voorstel wordt besproken in een vergadering van de senaat. Daarbij wijst prof. Jan Waterink met nadruk op de roeping van de vu om het christelijk hoger onderwijs in andere werelddelen te ondersteunen. Andere hoogleraren vragen zich af welke gevolgen de uitvoering van het voorstel zou hebben voor de verhouding van de vu met andere universiteiten, zoals Stellenbosch en Pretoria. Waterink betoogt dat die instellingen er begrip voor zullen hebben dat de vu, die ‘dezelfde gereformeerde beginselen heeft’, speciale contacten onderhoudt met Potchefstroom.4 De rector magnificus prof. G. H. A. Grosheide is gematigd enthousiast over het voorstel, maar hij is er niet voor dat elk jaar een vu-docent naar Zuid-Afrika gaat. Hij geeft er de voorkeur aan dat het ene jaar een vu-hoogleraar naar Potchefstroom gaat, en het andere jaar een pu-docent naar de vu komt. De senaat stemt daarmee in, maar vindt het verstandig een proefperiode van twee jaar in te lassen. De uitwisseling van docenten krijgt op die wijze haar beslag. Achtereenvolgens zijn de hoogleraren Waterink, Lever en Vollenhoven gastdocent aan de universiteit van Potchefstroom. En vanuit de pu komen in de loop der jaren vier docenten naar de vu; de laatste in 1967. In het academische jaar dat Potchefstroom met het voorstel kwam, verbleef Harry Brinkman – rector van het studentencorps in 19551956 – voor zijn studie in Zuid-Afrika, onder andere ook aan de pu. Is het voorstel van de universiteit van Potchefstroom zijn boreling? “Absoluut niet”, zegt hij later in een interview. “Een hoogleraar kwam een keer mijn kamer binnenstappen met de vraag, of ik een boodschap van de rector wilde meenemen. Niet meer dan dat. Vanzelfsprekend heb ik wat bij het stuk geholpen. En ik had het voorstel in mijn koffer toen ik terugging.”5 Overigens kan Zuid-Afrika aan het eind van de jaren vijftig nog op Nederlandse vrienden rekenen, zeker aan de vu, waaraan ook nogal wat Zuid-Afrikanen studeren. Op het woord apartheid rust in die tijd nog geen totaal taboe. Als voorbeeld: in november 1959 vindt tijdens een vu-corpsvergadering een openbaar debat plaats over de apartheidspolitiek in Zuid-Afrika. Als sprekers treden Brinkman en ds. J. J. Buskes op; discussieleider is prof. Johan Bavinck. Brinkman verdedigt

Kleine luyden in ontwikkeling; Perfect Service; pag 154

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen