De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 235

DE G E R E F O R M E E R D E

WERELD

siteit van Pretoria. 62 Pelzer had voor zijn aankomst in Nederland een mA-thesis op sociaal-historisch terrein geschreven en als men mag uitgaan van zijn bewaarde collegedictaten was het vooral de historicus aan de stedelijke universiteit H. Brugmans die hem het jaar van zijn Amsterdamse verblijf boeide en opleidde. Vanaf i januari 1 9 4 2 werd hij als historicus werkzaam aan de Universiteit van Pretoria, om later (1970) administrateur en vice-rektor ervan te worden. 63 In vu-kring was het gebruikelijk de studenten aan te duiden als commilitones-

medestrijders. Dat weerhield een formele omgang niet. Er

bestond een grote afstand tussen studenten en hoogleraren. De omgangsregels van toen stonden niet toe dat een student zijn professor zomaar opbelde om een afspraak te maken, hem iets te vragen, melden of bespreken. E. P. Groenewald bijvoorbeeld (hij schreef zich op 3 januari 1 9 2 9 in bij de v u , waar hij op 1 juli 1932 promoveerde) onderhield de relatie met zijn promotor Grosheide grotendeels schriftelijk. Hij vroeg bijvoorbeeld Grosheide schriftelijk om een bespreking over een opzet van zijn dissertatie, informeerde zijn promotor schriftelijk teruggekeerd te zijn van twee maanden Göttingen waar hij op diens aansporing college bij Kittel volgde, of meldde schriftelijk twee weken naar Engeland te gaan om een christelijke studenten vereniging bij te wonen. 6 4 Toch bleef hij ook na zijn promotie in contact met zijn promotor, tot aan diens dood, bijna veertig jaren lang. Per brief (alleen in 1 9 4 9 bracht hij een bezoek aan Europa) - in die tijd het gebruikelijke middel van informatie en meningsvorming. Gewoonlijk werden de Zuid-Afrikaanse studenten door hun hoogleraren een paar keer genodigd voor een theeuurtje of een gezellig avondje. Enkele vu-hoogleraren zetten zich extra in voor de Zuid-Afrikaanse studenten, zoals H. H. Kuyper en C. van Gelderen. U doet 'verbasende goeie werk deur die vervreemde en soms verlate Afrikaners onder u vleuels te neem', schreef H. D. A. Du Toit eind 1932 na anderhalf jaar Amsterdam weer veilig terug aan Van Gelderen. 65 Diens inzet voor de Zuid-Afrikaanse studenten werd dan ook beloond met een benoeming tot lid van de officiële Commissie van Advies voor de culturele betrekkingen in 1938. H. H. Kuyper begeleidde zelfs groepjes Zuid-Afrikaanse studenten naar Zwitserland. 66 E. E. van Rooyen dankte hem in zijn dissertatie (1916) ook voor de 'gastvrijheid tijdens het schrijven van dit proefschrift... de leerrijke gesprekken met ü over

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen