Kleine luyden in ontwikkeling - pagina 166

een brugcursus in botswana

ven. De aanleiding van deze betoging is de verplichting om onderwijs in het Afrikaans te volgen, maar de diepere oorzaak is de algemene afkeer van apartheid.21 Zal deze onvrede de hele regio in brand zetten? Dat is de vraag die de drie stafleden, die in het najaar van 1976 voor het project in Botswana zijn geselecteerd, door het hoofd speelt. Het team bestaat uit: dr. Paul Boontje (biologie/wiskunde), drs. Gerrit de Jager (scheikunde/ wiskunde) en dr. Gerard Thijs (natuurkunde/wiskunde). Maar er zijn veel meer dingen die onzeker zijn en geregeld moeten worden. Zo is de financiering van de studiebeurzen voor de pesc-studenten, de nodige laboratoria en de studentenhuisvesting, aan het eind van het kalenderjaar nog onzeker. In die periode is prof. Setidisho weer voor nader overleg op de vu. Hij brengt in die tijd ook een bezoek aan Brussel om samen met Kapteyn bij het Europees Ontwikkelingsfonds de financiering van de studiebeurzen te bepleiten Bovendien vindt er vlak voor de jaarwisseling nog een vergadering plaats met vertegenwoordigers van icco, de protestantse medefinancieringsorganisatie voor ontwikkelingssamenwerking die wel geld heeft, maar nog een aantal kritische opmerkingen wil plaatsen bij het project. Volgens het verslag komen onder meer de volgende vragen naar voren. Past de cursus wel in het onderwijssysteem van Botswana? Is er niet te veel aandacht voor de moderne sector en leidt dat niet tot verslechtering van de levensstandaard in de rurale gebieden? Zou het misschien beter zijn om niet de universiteit, maar het nonformele onderwijs te steunen? En tenslotte, is de studenteninstroom niet zó groot dat er op de lange duur een overcapaciteit ontstaat van getrainde leraren?22 Prof. Setidisho voelt zich overvallen door dit soort vragen die naar zijn mening van veel onbegrip getuigen. Zich bijvoorbeeld zorgen maken over een te groot lerarenaanbod is toch weinig realistisch, gezien de enorme lerarentekorten die te voorspellen zijn bij de snelle groei van het onderwijs in Botswana? In een brief aan icco maakt Setidisho ook nog eens duidelijk dat de universiteit van Botwana geen elitaire instelling is, en dat zij werkt aan de totale ontwikkeling van Botswana. Als voorbeelden noemt hij onder andere een studie ten behoeve van het nationale beleidsplan voor een ‘tribal grazing scheme’, en ook de betrokkenheid van de universiteit bij het onderwijs van niet-academische aard, op allerlei niveaus. Hij dringt bij icco aan op maximale

Kleine luyden in ontwikkeling; Perfect Service; pag 165

165

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen