De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 31

OM

DE G E E S T V A N

DE T R A N S V A A L

van de Boeren te respecteren: dus aarzelde Kuyper niet, toen de zojuist geïnstitueerde Emigratiecommissie hem eind maart 1882 vroeg om lid te worden. 54 Ook hij wilde actie, nog afgezien van het ongeduld van zijn eigen achterban, met name in de Amsterdamse werkliedenvereniging Patrimonium. En de Emigratiecommissie leek hem ook een hanteerbaar instrument om het Hoofdbestuur van de

n z a v

onder

druk te zetten. Het is dus duidelijk, dat Kuyper bezig was het beheer van de Nederlands-Transvaalse betrekkingen aan zich te trekken. Hij was zich daar ook duidelijk van bewust. De heren in het Hoofdbestuur van de

n z a v ,

had hij reeds in september 1881 geschreven, doen 'stipt wat ik verlang, daar ze onderstellen, dat de Transvalers niets tegen mijn raad of buiten mijn advies in doen zullen'; eventuele Transvaalse deputaten zouden bij aankomst in Nederland zich eveneens allereerst tot hem moeten wenden en niets met de

n z a v

verhandelen 'zonder prealabele

bespreking met de broeders hier'. Hij vervolgde: 'Dit alles klinkt misschien aanmatigend, maar ik moet zoo schrijven voor de arme Transvaal, het land mijner liefde'. 55 In al hun theatrale toonzetting, verwezen deze woorden wel naar een diepe overtuiging en een consistent gevolgd standpunt: Nederland moest de gereformeerde geest van de Transvaal respecteren, mocht eigen liberale 'beschaving' er niet naar exporteren en aan opleggen. Kuyper werd daarin ook gesterkt door Transvaal-deskundigen als Lion Cachet en Bührmann. En niet te vergeten door S. J. du Toit. Reeds begin augustus 1881 had Du Toit geschreven, dat de

n z a v

geen

initiatieven zonder overleg met de Transvalers moest ondernemen. Het land had behoefte aan goede immigranten, 'maar laat toch geen modernen overkomen. Die Boeren zijn nog echt Gereformeerde luidjes'. 56 In diezelfde brief meldde Du Toit ook, dat de Transvaalse regering hem gevraagd had, om Superintendent van Onderwijs te worden. Hij aarzelde lang om die benoeming te aanvaarden. Het zou immers betekenen zijn predikantschap, de redactie van Di Patriot en zijn rol in de Kaapse samenleving op te geven. Pas eind september 1881 nam hij de benoeming aan, na enkele dagen van overleg met het Driemanschap te Pretoria, dat veel vertrouwen in hem toonde. Deze taak had voor de ambitieuze Du Toit natuurlijk veel aantrekkelijks, want men legde im-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen