De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 366

DE V U ALS

VOORBEELD

daar hoogleraren werkzaam waren die geen of hooguit twee of drie studenten hadden! 244 Men besefte in Zuid-Afrika, dat de kwaliteit van het Zuid-Afrikaanse academisch onderwijs versterking vergde en dus werden docenten en studenten gestimuleerd voor een overzeese vervolgstudie. Het was met name ook het Afrikaanstalige academisch onderwijs, na 1948 door de welgezinde np-regering gesteund, dat groeide. Het weerspiegelde de emancipatie van de Afrikanergroep, die tegelijkertijd erdoor versneld ontwikkeld werd. Voor de Afrikaners bezat een studie in het stam- en geestverwante Nederland een bijzondere aantrekkelijkheid. De jaarlijkse beschikbaarheid van een tiental beurzen en enkele assistentschappen in de medische en natuurwetenschappen, dankzij het Cultureel Verdrag, hielp uiteraard geweldig. De studie in Nederland werd natuurlijk ook extra gestimuleerd door docenten, die of uit Nederland stamden of er zelf gestudeerd hadden, zoals Dooyeweerd terecht constateerde.245 Aan tal van Zuid-Afrikaanse universiteiten en colleges werkten immers intussen heel wat oud-leerlingen van de v u . Zij domineerden in ieder geval te Potchefstroom, Stellenbosch en Pretoria de theologische faculteiten. De Theologische School in Potchefstroom kende in 1945 drie hoogleraren, van wie er twee (J. D. du Toit en C. J. H. de Wet) aan de v u gepromoveerd waren; de derde, S. Du Toit, had weliswaar in Leiden gestudeerd maar was een warm vriend van de v u . De Wet werd in 1946 vervangen door W. J. Snyman, J. D. du Toit in 1949 door P. J. S. de Klerk; beiden waren alumni van de v u . Voor één van nog vier nieuwe aanstellingen vóór 1 9 6 0 gold hetzelfde (B. J. de Klerk).246 Te Stellenbosch waren sinds 1920 twee van de vier hoogleraren gepromoveerd op de v u : B.B. Keet en E.E. van Rooyen. Maar in 1945 verving F.J.M. Potgieter D. Lategan en werd J.Jac. Müller als vijfde docent benoemd - beiden waren gepromoveerd op de vu.Toen waren dus vier van de vijf hoogleraren alumni van van de v u . Die getalsverhouding bleef gehandhaafd toen E. E. van Rooyen in 1950 met emeritaat ging en opgevolgd werd door een jongere alumnus van de v u , P. A. Verhoef. Het werd vier tegen twee toen in 1956 een zesde hoogleraar (J. C. G. Kotzé) benoemd werd, en vier tegen drie toen in 1959 een zevende (W. J. van der Merwe) benoemd werd. Een aantal jaren later, in 1963, werd de Kweekskool formeel erkend als Theologische Facul-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen