De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 196

DU

PLESSIS-SAAK

brede aandacht, ook in de Nederlandse kerkelijke pers. Het oordeel van de gereformeerde bladen was voorspelbaar. Hepp schreef in De Reformatie dat 'de vergelijking met Assen zich als vanzelf opdrong. Feitelik gaat het daar om dezelfde dingen'. 303 In soortgelijke zin schreven ook ds. G. Keizer in De Bazuin, dat nauw verbonden was met de Theologische School te Kampen, en H. H. Kuyper in De Heraut. Laatstgenoemde (hij was in 1 9 2 6 één van de drijvende krachten achter de schorsing van Geelkerken geweest) volgde de Du Plessissaak nauwkeurig. Wij hebben ons te onthouden van een oordeel daarover, schreef hij in mei 1929, de kwestie ligt immers erg gevoelig en wij leven op grote afstand, we kennen zelfs niet alle feiten. Maar vervolgens liet hij (mei 1929) alleszins duidelijk weten dankbaar te zijn dat de Kaapse synode (door de opvattingen van Du Plessis af te wijzen) met Abraham Kuyper en Herman Bavinck de aloude gereformeerde belijdenis inzake de inspiratie en het gezag van de Heilige Schrift had gehandhaafd. 304 Toen eind 1929 de procedure tegen Du Plessis hervat werd, schreef Kuyper in De Heraut een artikel dat onder de naam van informatieverlening onmiskenbaar support gaf 'aan onze broeders in Zuid-Afrika om den strijd niet op te geven'. Met de breuk van 1926 in de Gereformeerde Kerken in Nederland nog vers in het geheugen stuurde hij hen subtiel maar duidelijk naar een oplossing: 'De eenheid der Kerk moge een groot goed zijn, maar zooals Calvijn terecht 3 5 gezegd heeft, de waarheid gaat boven al!' Op dat ultimum medium wees hij vier maanden later opnieuw. Hij was dankbaar, dat de Kaapse Synode het onverzwakt gezag van de Heilige Schrift wil handhaven tegen de opvattingen van prof. du Plessis, ondanks diens vrijspraak door de ring van Stellenbosch. Als dat een scheuring zou moeten betekenen: het zou een uitzuiveringsproces zijn, dat bovendien zijn eigen beloning zou kunnen krijgen: de eenwording met de (Enkel-)Gereformeerde Kerk.36 Het beroep van Du Plessis op de wereldlijke rechter 307 vond Kuyper een vorm van minachting van het kerkelijk tuchtrecht. H.H. Kuyper verbond de Du Plessis-saak dus steeds, direct en indirect, aan de kwestie-Geelkerken. 308 De verwantschap tussen Du Plessis met Geelkerken was ook verscheiden mensen in Zuid-Afrika niet ontgaan. Een voormalige studiegenoot aan de v u , de jurist J. H. Monnik, schreef in 1928 vanuit Somerset-West (KP) een brief van steun en vriendschap aan Geelkerken in diens kerkelijke strijd: 'Amice Geele, (...) 'Jo en ik hebben 't haast

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen