De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 284

DE C O M M I S S I E

VAN

ADVIES

dachte in de samenleving was de belangstelling voor de oprichting (1922) van een m o n u m e n t voor president M . T . Steyn te Deventer (hij had als jongen daar gestudeerd) en de viering van de honderdste geboortedag van Paul Kruger in 1925 - bijna alle plaatselijke beiaardiers lieten die dag Transvaalse melodieën horen. In diezelfde tijd lieten Nederlandse uitgevers bundels Afrikaanse gedichten verschijnen, zoals die van de zojuist te A m s t e r d a m afgestudeerde medicus A. D. Keet (1920, met vier drukken in vijf jaren!); wat later opstellen over Afrikaans Poëzie van de vu-docent J. Haantjes (1930) en over De Nieuwere Afrikaanse Poëzie van W. E. G. Louw (1939). 226 De Afrikaanse taal kreeg in 1931 een plaatsje in de Geschiedenis van de Nederlandsche taal van de

gezaghebbende neerlandicus C. G. N. de Vooys; 'een hoofdstukje over de Nederlandsche letterkunde in Zuid-Afrika' had al twintig jaren een plaatsje in zijn keer op keer herdrukte leerboek voor het middelbaar en h o g e r onderwijs, de Historische

Schets van de Nederlandsche

Letter-

kunde.227 Het onderwijs schonk inderdaad aandacht aan het Afrikaans. K. H. de Raaf, docent te Rotterdam, schreef bijvoorbeeld in 1933 aan F. E. J. Malherbe: 'In de tweede klas had ik juist gedurende twee maanden iets meegedeeld over de geschiedenis en taal van Uw stamgenooten, en dat viel in goede aarde'. 228 Kenmerkend was ook, dat de Maatschappij voor Nederlandse letterkunde opdracht gaf een bundel Afrikaans proza samen te stellen voor de Bibliotheek der Nederlandse Letteren. 229 A l g e m e e n werd erkend: de Nederlandse letteren omvatten Nederland, Vlaanderen én Zuid-Afrika. In de jaren '30 vond deze brede sympathie voor Zuid-Afrika onder de bevolking ook eindelijk weerklank in het regeringsbeleid. De oude Haagse vrees, dat Nederland door al te nauwe banden met de Afrikaners Engeland zou kunnen ergeren, verloor eindelijk haar kracht. Dat de Unie van Zuid-Afrika sinds 1926 dominionstatus in het Britse Gemenebest bezat en dus feitelijk onafhankelijk, was daarbij zeer behulpzaam. Bovendien had de Nederlandse regering zich intussen het betoog toegeëigend, dat de

NZAV

reeds vele jaren bezigde: Neder-

lands belangstelling voor Zuid-Afrika is niet politiek maar cultureel van aard, zij is gevolg van het feit dat de stamverwanten aldaar onze taal en cultuur bezigen - een natuurlijk gegeven dat niemand ontkennen kan en 'dus' boven de politiek staat. De

NZAV

had de nadruk op dat uitgangspunt steeds gecombineerd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen