De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 2]) - pagina 30

KERKELIJK

GESPREK

belse bolwerk om hand- en spandiensten te verlenen aan de status quo van een systeem van politieke en economische exploitatie.73 Verkuyl stelde zich dan ook volledig achter het Programme to Combat Racism van de Wereldraad van Kerken (1969). 74 Hij werd daarin gesteund door een actiegroep Synoodkreet, die de Synode van Sneek (1969) van de g k n kritisch begeleidde inzake onderwerpen als oorlog en vrede, ontwikkelingssamenwerking en de bestrijding van rassendiscriminatie. 75 Volgens deze actiegroep, overwegend samengesteld uit studenten en jonge docenten van de v u , moest de g k n - s y n o d e zich stellen achter het minderheidsstandpunt van Verkuyl op de g o s 1968. Begin maart 1970 schonk de synode van de Gereformeerde Kerken in Nederland een week lang aandacht aan Zuid-Afrika. De tegenstellingen liepen hoog op, ook omdat een afgevaardigde van het Christelijk Instituut, directeur dr. W. B. de Villiers, aan de beraadslagingen mocht deelnemen, tot groot ongenoegen van dr. J. D. Vorster, in die jaren steevast een van de afgevaardigden van de n g Kerk. Koot Vorster was een stevige persoonlijkheid: een gezaghebbend kerkelijk leider, een echte Afrikaner, behoudend en onwrikbaar in zijn opvattingen. In het geheel niet bang bovendien; een aimabel en humoristisch man ook, die journalisten en vergaderingen met vreugde bespeelde maar geen millimeter toegaf aan zijn tegenpartijders. Het lijkt een beetje, dat Verkuyl de bliksemafleider van diens toorn was, die vermoedelijk ook opgeroepen was door Verkuyls betrokkenheid bij de Ulvenhout Consultation on South Africa in oktober 1 9 6 9 , een geheime bijeenkomst van Beyers Naudé met enkele internationale voormannen van de Wereldraad van Kerken. 76 Hoe het ook zij, beide Zuid-Afrikaanse afgevaardigden pakten hem stevig aan. Prof. F.J.M. Potgieter ontkende, dat men de Afrikaner theologen het zwaargeladen etiket valse profeten mocht opplakken en volgens Vorster telde Verkuyls Breek de muren af! alleen al in de eerste 27 bladzijden 16 kapitale onwaarheden. Hoewel de synode zich duidelijk uitsprak tegen de apartheid, was Verkuyl niet tevreden met de synodale beslissingen. Er bestond toen een Stichting Oecumenische Hulp aan kerken en vluchtelingen, die steun verleende aan het Christelijk Instituut; Verkuyl was bestuurslid.77 Meer of minder uit diezelfde kring van actieve bestrijders van de apartheid stamde ook de Werkgroep Begeleiding g o s . Er werd al eni-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen