Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 78

ontstaan van het pi in amsterdam

in overleg met die commissie. In 1938 lagen de beide reglementen in de vergadering van directeuren van de vu. Dezen stelden dat ze in strijd waren met het oorspronkelijk contract waarin was vastgelegd dat de hoogleraar-pedagoog van de vu de algehele directeur was. Verder dan deze constatering kwam het niet, omdat de exploitatie van de instelling nu eenmaal in handen was van ’s Heeren Loo.59 Deze gang van zaken heeft echter wel de beraadslagingen bepaald van de komende tijd toen de verlenging van het contract met ’s Heeren Loo onderwerp van bespreking werd. De in 1930 opgestelde en in 1933 herziene overeenkomst had bepaald dat het contract elke tien jaar opnieuw moest worden bekeken en bijgesteld. Toen 1941 dichterbij kwam, nam de vu bijtijds contact op met het bestuur van ’s Heeren Loo om de verplichte contactcommissie weer aan het werk te zetten. Deze commissie werd van de vu uit bemand met twee directeuren, de notarissen Wolzak en Grosheide, en van ’s Heeren Loo uit door de voorzitter Aalders en bestuurslid Koch. Alle partijen hadden behoefte aan verandering. De vu vanwege de opgelegde nieuwe organisatiestructuur. Voor ’s Heeren Loo was het sterk oplopende tekort een belangrijke reden. Dat was inmiddels gestegen tot fl. 40.000. Het laatste jaar, en 1938 was toevallig een goed jaar met het hoogste aantal verpleegdagen, was het tekort iets ingelopen tot fl. 31.000. ’s Heeren Loo stelde voor Waterink een rapport te laten opstellen over de toekomst en eventuele reorganisatie.60 Waterink zelf had ook behoefte aan verandering omdat hij, en dat was voor iedereen duidelijk, liever moeilijke dan zwakzinnige kinderen ter observatie opnam. Op 19 april 1939 verzond Waterink zijn nieuwe plan aan ’s Heeren Loo en directeuren van de vu. Daarin stelde hij de integratie voor van het instituut en het laboratorium. Dan zou de organisatie aan de top voordeliger kunnen. Hier zette hij dus de directrice met haar nieuwe bevoegdheden buiten spel. Voorts wilde hij eigenlijk justitiële en zwakzinnige kinderen voortaan weren. Justitiële kinderen brachten weinig geld in het laatje omdat de vergoedingen minimaal waren. Het weren van zwakzinnige kinderen zou als voordeel hebben dat de medische (en dure) staf in de vorm van drie artsen voortaan overbodig was. Tegelijkertijd wilde hij de verpleegprijs opvoeren tot fl. 1200 per jaar per kind en het aantal opgenomen kinderen inperken tot 24. Zijn instituut moest er een worden voor ‘klassenpatiënten’. Hij had namelijk regelmatig te maken met ouders die hun kinderen elders lieten op-

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 77 2e proef

77

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen