Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 189

centrum voor pedagogisch-didactische onderzoekingen

188

ten kiezen bij welke instantie zij ondergebracht wilden worden. Het Centrum koos voor de vu, met geoormerkt geld voor het Centrum. Maar dat oormerken verwaterde omdat iedereen wel wat meer geld kon gebruiken. Het gestarte wetenschappelijk onderzoek werd met veel enthousiasme en vooral ook in alle rust gedaan. Je deed wat zinnigs of je deed dat niet, het leek allemaal wel goed in die tijd. Maar de meeste onderzoekers werkten met ijver. Het werd dus onderzoek naar leerstoornissen, meer in het bijzonder naar dyslexie. Het werk van Birch was uitgangspunt voor een omvangrijk project.

wetenschappelijk klimaat De psychologie in Nederland was in een overgangsfase. Er was een geleidelijke overgang van een op Duitsland naar een op Engeland en Amerika georiënteerde psychologie. Niettemin moest ik als student nogal wat Duitse boeken bestuderen van bijvoorbeeld Anna Freud, Jung, Adler en Spranger. Deels was dat ‘verstehende’ psychologie. Begrijpelijk, had Waterink indertijd niet een bekering doorgemaakt? Begonnen als experimenteel psycholoog werd het al gauw klinische kinderpsychologie, door hem nog liever pedologie genoemd. Ik zie nog de pot staan met hersenen op sterk water, ooit gebruikt door Waterink, zei men. Waterink nam al voor de Tweede Wereldoorlog biologen aan als Van Dijk en H. Bos. Dat had te maken met Waterinks experimenteel‑ en biopsychologische aspiraties. De colleges van Waterink, op woensdagsmiddag, waren soms kostelijk. ‘Jij praat met je smoel’, had een jongetje in het pi eens tegen hem gezegd. Waterink wilde daarmee iets duidelijk maken aan de studenten, wat weet ik niet meer. Er waren colleges bij die handelden over boerderijtypen en over koeien die door kunstmatige inseminatie minder melk zouden gaan geven. Waar ik toen nooit iets over gehoord heb was over Waterinks ferme houding tijdens de oorlogsjaren. Dat wel, maar of je er wetenschappelijk nu zo veel wijzer van werd? Maar, dacht je dan weer, hij heeft een serie boeken geschreven over pedagogiek, toch niet niks. Professor H. R. Wijngaarden was anders. Als hij college gaf dan had je het gevoel dat alles uit de diepten van zijn gedachten moest komen. Wat ik nooit van hem verwacht had is

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 188 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen