Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 83

alles of niets?

82

Van Zuthem en de jonge wetenschappelijk medewerker bestuurskunde Gerard Heyne den Bak, die beiden sterk voor studenteninspraak waren geporteerd, maanden Ernsting zijn standpunt te matigen. Keulen en Aken waren evenmin op één dag gebouwd. Democratisering van de subfaculteit was een proces dat tijd nodig had. Bovendien hadden de studenten in de commissie-Van der Kooy mogen meepraten over de aan te stellen docent sociale ethiek. Er veranderde dus écht wel iets. Door de plenaire vergadering te mijden werden de verhoudingen onnodig op scherp gezet. ‘Studenten hebben dezelfde positie in de plenaire vergaderingen als hoogleraren en medewerkers,’ benadrukte Van Zuthem. ‘Dat is toch wel de moeite waard.’62 Het maakte weinig indruk. Ernsting hield vast aan de eis dat de vertrouwelijke vergadering per onmiddellijk moest verdwijnen. Zo niet, dan bleven de studenten aan de zijlijn staan. Nadat Kuypers deze opstelling als vruchteloze confrontatiepolitiek van de hand had gewezen (‘u wilt alles of niets’), wijzend op de tegemoetkoming van de staf (‘wij laten hier werkelijk veel los’), verlieten de hoogleraren de vergaderzaal, op Van Zuthem na. Ook de wetenschappelijk medewerkers bleven zitten, wat de studenten, zo werd ze duidelijk gemaakt door Lammert de Jong, verbonden aan de sectie bestuurskunde, niet als een onvoorwaardelijke blijk van solidariteit moesten opvatten. Waarom namen ze nu niet gewoon aan dat de vertrouwelijke vergadering ging verdwijnen? Zelfs Van Zuthem laakte het geuite wantrouwen: als dit niet veranderde hield alles op.63 Verhoudingen verhardden. Hadden studenten aanvankelijk open en onbevangen met hoogleraren over de meirevolte in Parijs gepraat, met het verstrijken der maanden was het gesprek meer en meer verdrongen door de confrontatie. Studentenvereniging Mundus was in korte tijd veranderd van een gezelligheidsvereniging in een debatingclub van radicaal-linkse snit die de politiek in de college‑ en vergaderzaal bracht. Dat tegelijkertijd de kwestie-Hoogerwerf weer actueel was geworden kwam de sfeer niet ten goede. De lector politicologie had twee maanden eerder zijn vertrek aangekondigd, ‘met ernstige excuses aan wie zich zoveel moeite getroost hebben hem hier benoemd te krijgen,’ aldus de notulen van de vertrouwelijke vergadering van 11 december 1968. Hoogerwerf, een halfjaar eerder vanwege zijn lidmaatschap van de PvdA pas na veel gebakkelei met curatoren benoemd, was door de Katholieke Universiteit Nijmegen voor een hoogleraar-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen