Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 223

‘word nuchter en waakzaam’

222

Bruijn, opgeleid aan de Groningse rijksuniversiteit en in 1989 gepromoveerd op Haar werk: vrouwenarbeid en arbeidssociologie in historisch en emancipatorisch perspectief. Uit eigen ervaring, opgedaan met de vrije studierichting vrouw en beleid, inmiddels omgedoopt in ‘beleid, cultuur en seksevraagstukken’ (bcs), wist De Bruijn dat niet weinig hbo’ers ‘herintreders’ waren: dertigers en veertigers die op eigen kosten hun kennisniveau naar academisch niveau wilden tillen. Voor hen waren de verkorte, tweejarige opleidingen een uitkomst, maar wrang genoeg dreigden zij de grootste kinderen van de rekening te worden. Behalve dat de verkorte opleidingen verdwenen, verviel voor studenten van 27 jaar en ouder ook het recht op studiefinanciering. De universiteiten dienden zich op last van de minister weer op de vwo’ers te storten. ‘Met fancyreclames en populismen worden we geacht een extra middelbare scholier in de wacht te slepen,’ sneerde De Bruijn, ‘terwijl de goed gemotiveerde, naar academische kennis zoekende hbo’er van weleer buiten de deur wordt gehouden.’23 Ondertussen was in de faculteit waaraan De Bruijn was verbonden de stormbal gehesen. Volgens een eerste raming dreigde Ritzens anti-stapelmaatregelen de jaarlijkse studenteninstroom, die voor driekwart uit hbo’ers bestond, meer dan te halveren, van 570 naar 250. Een snelle enquête (Delphi-onderzoek) onder dertig ‘stapelaars’ en ‘27-plussers’, uitgevoerd door mt-docent Harry van den Berg, bood een gunstiger perspectief. De instroom zou met een derde dalen, omdat 27-plussers aangaven dat ze ook zonder studiefinanciering aan hun studie zouden zijn begonnen. Niettemin leek duidelijk dat de faculteit de tering stevig naar de nering moest zetten, wat voor het bestuur, sinds september 1992 onder leiding van Wim Noomen, reden was zich tot het college van bestuur te wenden. Wat te doen? Het college becijferde dat de maatregelen van de minister, gevoegd bij al langer bekende sombere prognoses van het studentenaccres in de jaren negentig, tot een majeure middelendaling zouden leiden, tot een bedrag van uiteindelijk twee miljoen gulden in het jaar 2000. Wilde de faculteit overleven, dan moesten – mochten de kwade voorspellingen waarheid blijken te worden – twintig fte’s verdwijnen, op een totaal van 112, inbegrepen 26 aio’s die een tijdelijk, vierjarig contract hadden.24 In februari 1994 ging een reorganisatiecommissie aan de slag, bestaande uit het faculteitsbestuur, secretaris Piet Vingerling, Harry van den Berg, namens de vakgroep mt, en drie externe adviseurs van wie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen