Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 246

onderzoekers en gelovigen

dus. Ook de al geruime tijd kwijnende vereniging verdween uiteindelijk van het subfaculteitstoneel. Uit de as van Mundus rees echter in augustus 1996 eos op. Deze faculteitsbrede vereniging, die haar naam ontleende aan de Griekse godin van de morgenstond en waarbij ook de studentenverenigingen van ca-snws en com zich aansloten, kreeg in Essay haar orgaan. 245 onderzoekers en gelovigen Met Noomens vertrek naar het college van bestuur verloor de faculteit een van de weinige medewerkers die nog blijk gaven van bezinning op het bijzondere karakter van de universiteit, in relatie tot onderwijs en onderzoek. ‘Het gaat ons om de vorming van mensen tot verantwoordelijke cultuurdragers,’ aldus Noomen in een uit 1994 stammende notitie over het zelfbeeld van de faculteit. Het christelijk geloof wekte op tot kritische reflectie, zowel van het eigen gedrag en handelen als van maatschappelijke ontwikkelingen. ‘Dat wil zeggen,’ schreef Noomen, die eind jaren zestig deel had uitgemaakt van de facultaire commissie-Doelstellingen, ‘dat er aandacht is voor de vraag op welke manier de ontwikkeling van de wetenschap tot maatschappelijke en culturele verrijking kan bijdragen.’ De leidraad daarbij was het dubbele liefdesgebod ‘je naaste lief te hebben als jezelf’ dat de faculteit volgens Noomen moest aansporen een bijdrage te leveren aan wat emeritus-hoogleraar politicologie Kuypers ‘de humanisering van de samenleving’ had genoemd. Dit was een brede, op velerlei wijze in te vullen opdracht, maar één ding stond volgens Noomen buiten kijf. ‘Zoals in het onderwijs waarden‑ en cultuuroverdracht plaats heeft,’ had de scheidende decaan in 1994 in de zelfbeeldnotitie geschreven, ‘zo kan naar onze mening ook onderzoek niet waardevrij zijn.’75 Op Noomens levensbeschouwelijke bespiegelingen kon ja en amen worden gezegd door Hans Tennekes, gedreven participant in het brede vu-onderzoeksproject ‘Culturele antropologie en christelijk geloof’. Uit Tennekes’ deelname zouden twee boeken voortvloeien: Onderzoekers en gelovigen, dat in 1999 verscheen, en De bierkaai en de bron, van twee jaar later. Beide boeken waren persoonlijke getuigenissen van een gelovige sociaal-wetenschapper die moeite had met het ‘methodologische agnosticisme’ van veel van zijn collega’s. Eén van hen werd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen