Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 111

fortuyn for lector?

110

de gereformeerde kerken had geleid, legde de basis voor Kuipers dissertatieonderzoek. Het resulteerde in De voormannen, een empirische studie over ideologie, conflict en kerngroepvorming binnen de gereformeerde wereld tussen 1820 en 1930. In mei 1972, toen Kuiper voor het lectoraat sociologie werd voorgedragen, lag het lijvige boekwerk bij de drukker. Promotie moest drie maanden later plaatsvinden.25 Tweede op de voordracht voor het lectoraat sociologie was dr. P. H. van der Plank, adjunct-directeur van de Leidse stichting Maatschappelijk Contactorgaan en een jaar eerder gepromoveerd op een studie naar taalassimilatie van Europese taalminderheden. Dit waren bepaald geen evidente kwalificaties voor het lectoraat sociologie, zodat zonneklaar was dat de functie aan Kuiper zou toevallen. Mundusbulletin reageerde met een malicieus stuk dat geen spaan heel hield van zijn didactische en wetenschappelijke kwaliteiten. Kuipers colleges waren ‘ronduit abominabel’, van de moderne sociaal-wetenschappelijke stromingen had hij geen kaas gegeten. Onuitgesproken, maar wel degelijk manifest, was de aversie tegen Kuipers politieke profiel. Als kopstuk van de arp, waarvan hij ondertussen vice-voorzitter was geworden, gold hij voor Mundus als representant van de gevestigde gereformeerde orde, alle evangelisch-radicale bevlogenheid ten spijt. ‘De heer Kuiper kan dan ook beter verdwijnen dan lector worden,’ luidde de slotsom van Mundusbulletin.26 ‘Hoewel ik vind dat we individuele mensen te hard en te persoonlijk hebben geraakt,’ zou Mundiaan Victor Rutgers, geconfronteerd met zoveel verbetenheid, vier decennia later zeggen, ‘sta ik nog steeds voor de keuzes die ik toen heb gemaakt.’ Hoogleraren waren inert, studieprogramma’s eenzijdig. ‘We hebben de boel opengegooid,’ vond Rutgers, ‘en dat was hartstikke goed.’27 Karel Drexhage sprak naderhand van een overdaad aan Sturm und Drang. ‘Wij denderden maar door en hadden veel te weinig oog voor de goede dingen.’ Anderzijds was massief protest volgens Drexhage onontkoombaar. ‘We moesten wel een grote broek aantrekken, omdat de hoogleraren onverkort vasthielden aan hun waardevrije wetenschap die mijlenver van de politiek-maatschappelijke realiteit afstond.’28

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen