Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 207

politicologie in de problemen

206

chologie en pedagogiek. De faculteit sociaal-culturele wetenschappen ging bestaan uit vijf vakgroepen: sociologie, methoden en technieken, politicologie, culturele antropologie/sociologie der niet-westerse volken en theorie/didactiek maatschappijleer. Tekenend voor de indolentie bij politicologie was nu dat de vakgroep, evenals onder het oude bestuursregime, een vijfdeling kende, bestaande uit de secties (algemene) politicologie, beleid en planning, bestuurskunde, internationale betrekkingen en communicatiewetenschap, wat tegen de integrerende geest van de wet indruiste. Bij alle beslommeringen in de vakgroep politicologie was er ook een positieve ontwikkeling, namelijk het succes van de sinds 1985 bestaande vrije studierichting vrouw en beleid. De opleiding telde het eerste jaar meteen vijftig studenten, de deeltijdse variant dertig. Drie jaar later al werden de eerste doctorandi afgeleverd en telde de studierichting rond de veertig studenten. Door de wet harmonisatie collegegelden en inschrijvingsduur, die onder meer de doorstroming van hbo naar wetenschappelijk onderwijs regelde, lag verdere groei in het verschiet. Het verkorte, tweejarige doctoraalprogramma vrouw en beleid voor hbo’ers, ging in september 1988 met vijfentwintig inschrijvingen van start.73 Daarmee voegde zich wederom een nieuwe groep studenten in een steeds bonter wordende populatie van voltijdstudenten, deeltijdstudenten en postdoctoraalstudenten. De eerste categorie zat overdag in de collegebanken, de beide andere categorieën ’s avonds. Met de deeltijd‑ en postdoctoraalstudenten, wier aantal snel toenam, betrad voorts een andere leeftijdsgroep de collegezalen: dertigers en veertigers die hun kennis wilden bijspijkeren of, werkloos geworden, hun positie op de arbeidsmarkt wilden versterken. De vrije studierichting sociale gerontologie trok daarnaast nóg oudere studenten, onder wie enkele zestigplussers.74 De studentenpopulatie was niet alleen heterogener, maar ook pragmatischer geworden. Niets herinnerde meer aan de protestcultuur van de jaren zeventig. ‘Wat tien jaar geleden “hot issues” waren,’ in de woorden van faculteitsraadslid Boddendijk, ‘wordt nu pragmatisch opgelost.’ Mundus was een resultaatgerichte belangenorganisatie geworden die de ontwikkelingen aan het onderwijsfront kritisch volgde en tekortkomingen aan de kaak stelde. Eén ding was niet veranderd: een kleine groep actieven trok de kar, de rest keek toe. Bij de raadsver-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen