Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 251

wel groot, niet gelukkig

250

loopbaan ambiëren.’ Toch had Kuiper wel degelijk oog voor de slagschaduw die het succes van de opleiding scw over de faculteit wierp. De enorme toestroom van deeltijders en hbo’ers was waarschijnlijk de redding van de faculteit geweest, ‘maar als de studentenpopulatie er voor tachtig procent uit bestaat ben je een reus op lemen voeten,’ realiseerde Kuiper zich echter al te goed.’86 De reus begon kort na de eeuwwisseling te wankelen. Hoge werkdruk, van com‑ en bco-stafleden en van docenten die propedeusecolleges gaven (‘Wat moeten we dan met 650 eerstejaars?’), deed de spanningen over de scheefgroei van de faculteit verder oplopen. Het overgrote deel van de studenten schreef zich voor com en bco in; de meeste pecunia volgden nog steeds een andere weg. Meer dan de helft van het personeelsbudget ging naar de ‘oude’, disciplinaire opleidingen: ca-snws en politicologie en bestuurskunde, die tevens het facultair bestuur domineerden. Decaan Kuiper werd in zijn tweede bestuursperiode namelijk geflankeerd door portefeuillehouder onderzoek Keman en portefeuillehouder onderwijs Droogers, respectievelijk verbonden aan de afdeling politicologie en bestuurskunde en de afdeling ca-snws. Het sterkste spanningsveld lag binnen politicologie en bestuurskunde waar bco voor dezelfde perikelen zorgde als com sinds 1990 binnen ca-snws. De nieuwe opleiding groeide snel en leek als een koekoeksjong de beide basisdisciplines, politicologie en bestuurskunde, uit het nest te drukken. Daarmee dreigde de onderscheidende kracht van de opleiding, zijnde de inhoudelijke vervlechting van politicologie en bestuurskunde die in 1997 was toegejuicht door een onderwijsvisitatiecommissie, teloor te gaan. Nu bood de mub weliswaar de mogelijkheid bco en politicologie en bestuurskunde in twee afzonderlijke afdelingen onder te brengen, maar na lange discussie was besloten één afdeling op te richten. ‘Een historische vergissing,’ vond politicologiehoogleraar Keman, die zijn bange vermoedens over bco bewaarheid had zien worden. ‘De afdeling heeft nu een “januskop”.’87 Nadat een kritisch rapport van de Arbodienst over de organisatie en de werkdruk begin 2000 de facultaire verhoudingen nog verder op scherp had gezet, besloot het college van bestuur tot een extern onderzoek. Snelheid was geboden, want veel meer maanden van onrust en onzekerheid kon de faculteit zich niet permitteren. De onderzoekers, organisatieadviseur Hans de Sonnaville, die als politicoloog

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen