Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 39

kuypers komt toch

38

door een groep sociologen die zich had verzameld rond het in 1953 opgerichte tijdschrift Sociologische gids waarvan J. A. A. van Doorn en C. J. Lammers de voortrekkers waren. Er werd op ‘verwetenschappelijking’ aangedrongen; toetsbaarheid, controleerbaarheid en verificatie moesten regel worden. Het was de nieuwlichters om zo ‘hard’ mogelijke gegevens te doen, waarbij ze vooral hun toevlucht dachten te nemen tot enquêteonderzoek, naar Amerikaans voorbeeld. Tegelijkertijd werd gerede afstand gehouden tot het aan gene zijde van de Atlantische Oceaan beoefende structureel-functionalisme, gegrondvest door Harvardsocioloog Talcott Parsons. De minder abstracte en meer dynamische ‘theories of the middle range’ van diens landgenoot Robert Merton vonden hier te lande meer ingang, zonder dat ze werden gecanoniseerd.58 Ook de interfaculteit wilde, blijkens haar nota omtrent een sociologisch en een politicologisch instituut, aan de wetenschappelijke ontwikkeling van de politiek-sociale wetenschappen een bijdrage leveren. Het vu-curatorium nam de plannen in welwillende overweging, zonder concrete toezeggingen te doen, en daarbij bleef het voorlopig. De interfaculteit liet de nota eveneens rusten: problemen vroegen de aandacht. In januari 1960, een paar maanden nadat de nota bij curatoren was ingediend, vertrok De Jong van de ene op de andere dag. De politicologiehoogleraar was verstrikt geraakt in een web van overmatige ambities en privéproblemen dat zijn ambtsuitoefening steeds verder in het gedrang had gebracht.59 Eind maart 1960, drie maanden na De Jongs vertrek, droeg de rechtenfaculteit een opvolger voor: Gijs Kuypers. Geen perswetenschap of internationale betrekkingen dus, maar een professoraat in de politicologie, een leeropdracht waarvoor Kuypers nauwelijks was geëquipeerd. Niettemin hield Kuypers een halfjaar later, in oktober 1960, zijn inaugurele rede die hij aan de sluipende bureaucratische revolutie wijdde. ‘Der Bürokratisierung gehört die Zukunft,’ citeerde Kuypers Weber. Als gevolg van de steeds complexer wordende samenleving delegeerde de wetgevende macht zoveel taken aan het ambtenarenapparaat dat bijkans van ‘abdicatie van wetgevende macht’ kon worden gesproken. Niet dat Kuypers het ambtenarenapparaat wantrouwde. Het was zijn ervaring en overtuiging dat Nederland, alle gemopper en borreltafelpraat over doorgedraaide papierwinkels en trage ambtelijke molens ten spijt, kon bogen op ‘een overheidsapparaat dat voortreffe-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen