Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 81

opstandige kinderen van kleine luyden

80

Tjalling Pieter van der Kooy (1902-1992), hoogleraar economie in de interfaculteit en subfaculteit van 1955 tot 1971. (foto hdc)

wijs en onderzoek. Omdat deze vragen een veel breder terrein bestreken dan de wijsbegeerte der wetsidee was volgens de commissie een docent nodig ‘die recht doet wedervaren aan alle bestaande benaderingswijzen en bereid is tot discussie over andere uitgangspunten dan het zijne.’ Empirisme, positivisme, pragmatisme, operationalisme: alles moest bespreekbaar zijn. Voorts moesten de colleges maatschappelijke relevantie hebben. ‘Zo kan de doorlichting van bepaalde vraagstukken,’ aldus het interimrapport, ‘dienstbaar zijn aan de bestrijding van noden die de samenleving teisteren of aan de verzachting van menselijk lijden.’59 De docent moest, anders gezegd, ook het klavier van de evangelische radicaliteit meester zijn. Ernsting en Visser, die sinds enkele maanden landelijk svb-voorzitter was, konden zich, gesteund door docent bestuurskunde De Jong, niet in het verslag vinden en kwamen met een eigen nota. Dat de wijsbegeerte der wetsidee werd afgewezen juichten ze toe, omdat ze een moderne en eigentijdse beoefening van de sociale wetenschappen in de weg stond. De drie misten echter een wenkend perspectief. Empirisme, positivisme, pragmatisme en ‘operationalisme’ waren bezighe-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen