Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 165

‘wat wel en wat niet deugt’

164

terse opvatting van democratie niet opleggen aan een ontwikkelingsland als Lesotho.’ Daar kwam volgens Brasz bij dat chief Jonathan de laatste jaren afstand had genomen van Zuid-Afrika en politieke rivalen meer speelruimte was gaan gunnen.53 Dit liet onverlet dat het onderzoek was afgestemd op de behoeften van het regime, een uitgangspunt dat Brasz niet wilde verhullen. ‘Dat past helemaal binnen onze wetenschapsopvatting, de praxeologie,’ meende hij. ‘Die pleit voor zogenaamd beleidsgericht onderzoek dat uitmondt in praktische adviezen voor de overheid.’ Dit was tevens stelregel bij vergelijkbare projecten in Kenia en Tanzania, evenals bij het Nederlandse project ‘Complementair bestuur stadsvernieuwing’ dat in opdracht van de departementen van binnenlandse zaken en volkshuisvesting en ruimtelijke ordening werd uitgevoerd. Wie werkte aan verbetering van het openbaar bestuur stuitte onvermijdelijk op politieke complicaties, verzekerde Brasz, waar ook ter wereld, zowel in democratisch als autoritair bestuurde landen.54

‘wat wel en wat niet deugt’ Ook de swi-afdeling niet-westerse gebieden opereerde in autoritair bestuurde landen. Het slumverbeteringsproject in het Pakistaanse Karachi werd uitgevoerd onder het repressieve Bhoetto-bewind, terwijl het project ‘Health and development in rural areas’ (Hedera), dat op midden-Java werd opgezet, met het evenmin democratische regime van Soeharto had te maken. Dit project, waaraan ook de vakgroep sociale geneeskunde van de medische faculteit deelnam, beoogde het trainen van artsen in medische hulpverlening, uitgaande van onder de bevolking levende opvattingen over gezondheid en gezondheidszorg. Voorwaar een lovenswaardig motief: onderzoek en ontwikkelingswerk gingen samen op, wetenschap kwam ten goede aan de samenleving. Toch werd het Hederaproject in het voorjaar van 1980 mikpunt van studentenkritiek. Helemaal onverwacht kwam dit niet. Een halfjaar eerder had Mundus vergeefs campagne gevoerd om de Indonesische schrijver Pramoedya Ananta Toer, een tegenstander van het Soehartoregime die werd gedetineerd op het Molukse eiland Boeroe, een eredoctoraat te verlenen. Het subfaculteitsbestuur had een andere kandidaat op het oog: de Friese journalist en antirevolutionaire politicus Hendrik

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen