Elfde Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 62

dit jaar weder verminderd. Hoe komt het toen, 'mogen wij wel vragen, dat zoovelen, die hart en hope hebben voor onze Universiteit en die met milde hand onze stichting steunen, ons de zorgen voor ons fonds niet helpen dragen ? Er zijn er nog zoovelen, ook onder degenen, die van nabij met ons zijn, die anders doen dan zij denken. Want denken zuUen zij zeker wel niet, dat het studiefonds van zichzelf kan bestaan? Immers het is bekend genoeg, dat wij over geene beurzen, stichtingen, erflatingen, vanouds ons vermaakt, te beschikken hebben. Maar het doen van menigeen is daarmee in lijnrechte tegenspraak. En men laat het studiefonds aan eigen lot over, alsof het uit zijnen overvloed leefde. Wij hebben niets, dan om van tijd tot tijd en van dag tot dag uit de hand te leven. Dat toch velen daarnaar hunne hulpvaardigheid jegens ons leeren bepalen, en met de daad toonen, dat een woord van herinnering genoeg is om hunne sympathie op te wekken en gaande te houden! De bijdragen der vereenigingen, die zich ten doel stellen in de behoeften van ons fonds te helpen voorzien, zijn ook in het afgeloopen jaar aanmerkelijk vermeerderd. Bovenal, wijl zich op meerdere plaatsen uit eigen beweging zulke vereenigingen hebben gevormd; en waar één begon „deze zaak op touw te zetten", aanstonds meerderen bereid werden bevonden om dit doel te helpen bevorderen. Toch blijft het aantal van dergelijke vereenigingen voor groote en steeds grooter uitbreiding vatbaar. En werden de enkelen tot tientallen, zoo zouden wij nog bij lange het hoogtepunt niet bereikt hebben. Een woord van hartelijken dank aan allen, die de leiding tot bevordering van het goede doel dezer vereenigingen welwillend op zich hebben genomen, mag hier niet ontbreken. Zij hun voorbeeld van ijver en toewijding hunzelven en anderen ten zegen! Ook begonnen enkele kerken, bij al de lasten, die zij te dragen hebben (of laat ons liever zeggen: bij al de rechten, die haar weder toevertrouwd zijn) om in eigen onderhoud te voorzien, hare liefde te oefenen in liulp, die zij ons bewijzen. Daarmee raken wij door de gunst onzes Gods op den juisten en geordenden weg om den kinderen der gemeente, wier ouders of naaste betrekkingen niet of slechts ten deele in hunne behoeften kunnen voorzien tot bevordering van hunne studiën, bij goeden aanleg en godvruchtigen wandel, ondersteuning te bieden. Moge die schoone, heerlijke roeping steeds meer door de kerken erkend en aanvaard worden! Daartoe kan zeker bevorderlijk zijn, en is het dit ook reeds aanvankelijk, dat menige jeugdige bedienaar des Woords, die de gemeente met zegen mag dienen, in dankbare herinnering houdt, en de gemeente met hem, hoevele gunsten en weldaden, geestelijke en tijdelijke, hij van zijnen God aan onze stichting

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen