Veertiende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 25

XXV

nade van Jezus Christus, weder aan het hoofd moge staan van de Kerken der Christenheid; en het Gereformeerd volksgeloof — kenbaar, naar de eigenaardigheid der zoogenaamde Calvinistische en Puriteinsche richting, in de nauwgezetheid der vreeze Gods en in de strenge veroordeeling van al wat met de Heilige Schrift niet overeenkomt — opnieuw, gelijk in zoo menig hacheHjk tijdsgewricht, de steun blijke voor Kerk, Oranje en Vaderland. Zoo worde in deze Vrije Universiteit den alleen wijzen God, onzen Zaligmaker, heerlijkheid en majesteit, kracht en macht toegebracht beide nu en in der eeuwigheid! Amen." Al was het, dat de heer Elout steeds geweigerd heeft een officieelen titel te aanvaarden, waardoor hij meer in het openbaar als beschermheer onzer hoogeschool zou bekend staan (hetgeen aan zijn groeten ootmoed moet worden toegeschreven), de liefde van zijn liefhebbend hart onttrok hij haar niet, gelijk niet alleen het jaarlijks terugkeerend geschenk, maar ook zijn voortdurende belangstelling duidelijk toonden. Het laatste openbare bewijs van die hartelijke belangstelling gaf Elout door zijn verschijnen op onze jaarvergadering te Rotterdam, den 25 Juni 1891, M^aar hij — gelijk het relaas van die vergadering, voorkomende in het twaalfde jaarverslag onzer vereeniging, bl. xxxrv, meldt — ,als een vader te midden zijner kinderen stond, terwijl de zonnestralen een gouden krans weefden door zijn zilverwitte lokken". Wat hij daar sprak, en de historische bijzonderheden uit het leven van Bilderdijk, Da Costa en Groen van Prinsterer, welke hij daar uit den rijken schat zijner herinneringen mededeelde, zijn waardig nog eens overgelezen te worden. Wij kunnen het ieder aanraden. Voorts behaagde het den Heere in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid, op den 17™ December na langdurig en smartelijk lijden onzen beminden mr. L. W. C. Keuchenius, tot zijn dood president-curator der Universiteit, tot Zich te nemen in den ouderdom van 71 jaren. In dezen kinderlijk vromen, diep gefondeerden Christen, kundigen geleerde en warmen vriend en broeder ontviel onzer Universiteit een groote moreele en intellectueele steun. Hij droeg haar op het hart, meer wellicht dan één onzer, en kenmerkend is in dat opzicht, dat de laatste brief van zijn hand, gedateerd 26 November, die hem buitengemeene inspanning gekost heeft, naar luid der mededeehngen zijner huisgenooten, aan den voorzitter onzer Vereeniging gericht was, met het bepaalde doel om nog een laatsten heilwensch voor de Vrije Universiteit uit te spreken. Hij spreekt in dien brief o. a. de stille bede uit, „dat ouders die hunne zonen, burgers die hun vaderland liefhebben, zich dagelijks meer geroepen mogen gevoelen eene inrichting met hunne gaven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen