Twee-en-twintigste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 70

Maai' ook het voorstel Rutgers verheugt ons aller hart. Dat is geschikt om de sympathie van alle Gereformeerden in den lande voor onze Vrije Universiteit op te wekken. God zegene haar en allen die aan deze kostelijke stichting arbeiden. Toen onze staatkundige partij in 1891 was geslagen, zei Dr. Kuyper, dat we den moed niet zouden verliezen, want we hadden de Vrije Universiteit nog. Zij zou vruchten afwerpen, ons volk ten zegen zijn. En binnen korter tijd, dan men kon vermoeden of durfde hopen, heeft de Vrije Universiteit vruchten afgeworpen. Die heerlijke uitkomst wekke ons allen op om al onze krachten in te spannen, ten einde de liefde voor deze Stichting in ons land te doen toenemen. De heer Van Houthuizen vraagt, welk nut men zich voorstelt van het nauwer verband tusschen de Universiteit en de Gereformeerde Kerken. Prof. Dr. A. Kuyper is hartelijk ingenomen met het ingediende voorstel; doch we hebben ons te wachten voor het innemen van een onjuist standpunt. Als deze vergadering het voorstel Rutgers aanneemt, mag zij daarbij niet het doel hebben, enkele klagende broeders tevreden te stellen en, zoo mogelijk, met ons te verzoenen. Geen'zucht naar vrede, hoe lief die ons is, geen dorst naar verzoening, hoeveel waarde daaraan gehecht moet worden, mag ons leiden op een verkeerd pad. Onze Vrije Universiteit is geen succursaal, hoerende bij eenige kerkelijke instituten; ze mag niet beschouwd worden als een dependence, die aan iets anders annex is. Indien de geïnstitueerde Gereformeerde kerken over heel de wereld één machtigen bond vormden, dan ja, zou de Universiteit natura sua tot die kerken in eene bepaalde verhouding staan. Doch in dien toestand zijn we niet. We hebben in ons land slechts een klein aantal kerken, met een klein aantal leden, en daarbuiten een aantal broeders en zusters, in wie we afkeuren, dat ze in een kerkelijken toestand blijven voortleven, die in strijd met het door Gods Woord geëischte is. Onze geïnstitueerde Gereformeerde kerken in Nederland, die slechts een klein deel van de wereldkerk vormen, bezitten uiteraard niet zulk hoog geestelijk gezag, om de Universiteit te dirigeeren. De verhouding kan voorshands niet anders dan contractueel zijn. Tegenover voorwaarden komen alsdan voorwaarden te staan, en daarover nu loopt het voorstel, dat geen zaak van bevrediging is, maar een vaster maken van onzen grondslag uit eigen aandrift. Ons fundament ligt nog niet zóó vast als het wezen moet; dat kon in '80 niet anders om den toestand der kerken, en de vraag is slechts : Acht men, dat thans de Gereformeerde kerken tot zooveel vastheid zijn gekomen, dat we bij ^ haar meerderen steun kunnen zoeken? Ook ik geloof, dat art. 2 ten onrechte aan critiek is onderworpen, doch dat sluit de wenschelijkheid niet uit om dit artikel nader toe te lichten in een nieuw artikel, waarin vooral de uitdrukking »Gereformeerde beginselen" kan worden omschreven. Men moet wel verstaan, dat het om den grondslag gaat, en dien ziet men niet dan bij opzettelijk onderzoek. Ons Calvinistisch leven heeft een grondslag, waarvan de vastheid door ons wordt gezien in de soliditeit van bouw en muren. Als men nu aanmerking op dien grondslag maakt, dan nemen we opzettelijk een stuk van den muur weg en ontblooten we het funda-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen