Jaarboek 1926 - pagina 33

41 Toch is daarmee niet alles gezegd wat gezegd dient te worden. Ons volk heeft een sterk ontwikkeld gevoel voor traditie en de eensgeschonken waardeering en het eens gegeven vertrouwen neemt het niet spoedig terug. Het heeft zich aan het verleden en aan de vertegenwoordigers van dat verleden gehecht. Het verlangt n i e t dat men alles uit dat verleden onveranderd handhaaft. Kuyper's arbeid in zijn tijd is het afdoende bewijs van het tegendeel. Het staat tegenover nieuwe gezichtspunten in den aanvang misschien wat schuw, maar in het eind is het voor overtuiging vatbaar, mits het metterdaad op goede gronden overtuigd wordt. Het accepteert b.v. een wijziging van inzicht n i e t , zonder zelfs een poging van bewijs. En het wil een bewijs vfaarbij' de band aan het Woord gehandhaafd blijft. En dan dat begrip genomen in den zin als Kuyper het bedoelde in zijne in 1899 te Middelburg gehouden rede. , Men stelle den toestand vooral niet ernstiger voor dan hij is, maar men volge evenmin de gewoonte van vogel struis. D a t er wat hapert, een z o r g e l o o z e dwaas die het ontkent. Dat er levensgevaar zou zijn, een p e s s i m i s t i s c h e dwaas die het zegt. A1 s er een biljet aan den deurpost moet, dan is het niet pest, of pokken of typhus of roodvonk, maar veeleer mazelen. Maar óók op' de mazelen moet gelet. Laat er ons dan op letten! Niet door openbare vergaderingen te houden, die maar zelden eenig nut doen — behalve misschien in verkiezingsdagen, en dan nog niet eens altijd — maar idoordat ieder in de roeping waartoe iiij^ .geroepen is met getrouwheid arbeidt. Laat de Universiteit in sommige opzichten wat meer rekening houden met de in den grond toch zoo ontroerend schitterende eigenschappen van ons eenvoudige volk en laat dat volk op zijn beiirt ook voortdurend bedenken, dat het dienen der wetenschap op den grondslag der Gereformeerde beginselen, ook wel bestaat in het zoeken naar de leidende gedadhten uit het verleden, maar tevenjs en niet miuder in het dlooirtrekken van die lijnen in wat thans, naar Kuyper's woord, de worsteling der geesten is. En laat men óók niet voorbijzien, dat studenten jongens zijn; onze e i g e n jongens; kinderen uit o n z e gezinnen, die aan de Universiteit meebrengen wat wij hen hebben bijgebracht. Als wij zóó van beide kanten dit onderwerp benaderen, dan is er waarlijk voor ontmoediging geen reden. Dan blijft de band van warme familiegenegenheid ongerept, ook al wonen wij niet meer zoo dioht bijeen als voorheen. * , * Hiermede, geachte vergadering, heb ik het voornaamste gezegd wat ik te zeggen had. Niet dat er ook geen andere zorgen 'zijn, maar ze vallen weg tegenover het onderwerp dat ik aanroerde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen