Jaarboek 1927 - pagina 30

37 in zijn Universiteit de geestelijke representatie van zijn eigen zieleleven te onderkennen, dan staat de ontwikkeling stil; ja, dan vangt de afbraak aan. Dan houden ook weldra — als gevolg — de stoffelijke bijdragen op te vloeien. Maar zelfs al zou dit laatste, krachtens de wet der inertie, nog niet dadelijk merkbaar worden, dan zou toch de Universiteit ophouden aan haar roeping te beantwoorden, omdat het geestelijk contact met het volk verbroken zou zijn. De Universiteit behoort te zijn het centrum van het intellectueel e leven, dat uit de Gereformeerde beginselen opkomt. Ze heeft tot taak om te leiden en om op te heffen; om den gezichtskring te verwijden en om binnen dien kring haar licht te doen schijnen. Maar wil zij aan die hooge roeping beantwoorden, dan is allereerste eisch, dat het vertrouwen, dat zich in hare stichting uitsprak, ongeschokt blijve voortbestaan. Die roeping der Universiteit aan den eenen kant en de geaardheid van het volksdeel, dat haar steunt, aan de andere zijde roepen daarbij wel eens moeilijkheden in het leven. Het volk, dat de Universiteit in het leven riep en haar bij den voortduur draagt, is ons eenvoudige, vrome Gereformeerde volk; het volk, dat leeft bij Gods geopenbaarde waarheid; dat in zijn levensuitingen Puriteinsch was en is; dat instinctief wantrouwend staat tegenover velerlei uiting van het moderne cultuurleven; dat terecht geen oogenblik aarzelt in zijn keuze, indien het zich tot een keuze tuschen tweeërlei wereld geroepen acht. Altoos legt het dan het accent aan den kant van gebondenheid tegenover vrijheid. Gevolg vaq gegronde achterdocht tegenover een levenshouding, die de zijne niet is en waarvan de vrucht zoo dikwerf een bitteren bijsmaak heeft. Met name in onze dagen van grenzenlooze oppervlakkigheid, van haastig afglijden naar de geneugten der wereld, van loswrikken van wat geloof en traditie in onze Gereformeerde levensopvatting hadden gebouwd en geschraagd, is die achterdocht meer dan ooit verklaarbaar. En we kunnen er niet dankbaar genoeg voor zijn, dat nog zulk een breede schaar van mannen en vrouwen met kracht van overtuiging opkomt voor het zuiver houden van de Gereformeerde waarheid en voor het ongerept handhaven van een ernstige, sobere en degelijke levenshouding. Zie, zoo vraag ik U met aandrang, in dat streven naar ongerepte handhaving van wat ons door een voorgeslacht werd overgeleverd, toch geen vijandschap tegen een voortschrijdend cultuurleven. Gij zoujdt er de mannen van 1880 en wie hen steunden door smaden. Toen dat kleine hoopske volk van geringen naar de wereld zich opmaakte om een eigen Universiteit in het leven te roepen, toen werd waarlijk de ziel gegrepen door een grootsche gedachte; toen blonk hooger licht in het oog; toen vonkte Goddelijke energie; toen werd een daad ver-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen