Jaarboek 1928 - pagina 85

92 genomen, waarLiji zijn iniziöht en oordeel niet 'hun gewicht in de schaal legden. Toen, oan iets te noemen, in het jaar 1904 de Enquête-Commissie werd aangewezen, die de twestie-Loihman te behandelen kreeg, sprak het bijna vanzelf, dat liij met Mr. Th. Heemskerk vanwege het College van Curatoren daarin werd benoemd. Een ietwat ondeugend bon mot leidt 'het woord Curator af „a non curando" en wil daarmee deze functie als een eervolle sinecure signaleeren. Tegenover dezen' Curator zou die geestig*heid echter allerminst op haar plaats 'zijn geweest: "hij heeft zijn functie m^et groote nauwgeizetheid vervuld en er zich met de zeer bijlzondere gaven, die hij van God ontvangen had, ten volle aan gegeven. Het „curare", 'het „venzorgen" lag op zichzelf reeds geheel in de lijn van Van Scbelvens persoonlijkiheid; het leiding geven was hem in zekeren zin tweede natuur, en zoo kon het niet anders of de Universiteit, die hij 'hartelijk liefhad, moest wel voorwerp wezen van •zijn voortdurende zorg. Een toenemende doofheid, die 'het bijwonen van grootere samenkomsten bezwaarlijk maakte, belette hem de laatste jaren 'het deelnemen aaii onize jaarvergaderingen, m.aar zijn belangstelling in het welzijn der Universiteit is tot het laatste toe onverzwakt gebleven en zijn veerkracht in -het handhaven van 'haar beginsel, ongebroken. Met büha angstvallige zorg waakte hy voor haar belangen, inzonderheid wanneer er principieele kwesties in geding kwamen en spaarde zichzelf daarbij, ook in den laatsten tijd toen zijn gezondheid reeds ernstig was geschokt, geenszins. De moeilijkheden, waarin onze Universiteit in verband met de gewekte kerkelijke beroering op 't oogenlblik verkeert, 'hadden 'hem dan ook sterk aangegrepen;- hiji leed eronder en voelde zich innerlijk ongerust reeds foü de gedacihte aan de mogelijkheid, dat de Stichting van Kuyper en Rutgers ongemerkt van haar vasten grondslag zou kunnen afglijden. Door de vastheid van zijn karakter, de belijndheid van zijn optreden, het altijd gecenseerde van zijto. advieizen, giag er van Van Schelven een kracht uit, die wij! in onze Vereeniging, nu hiji is heengegaan, slechts noode missen. Zijin groote scherpzinnigheid die (hem, evenals een zeldzame belderheid van geest tot het einde toe is bijgebleven, zijn ver vooruitziende blik, de rustige evenwichtigheid van heel zijn persoon, dat alles saam gaf hem iure suo een vooraanstaande plaats, waarvan wiji 'het slechts met oprechte droefheid betreuren kunnen, dat 'ziji thans 'ledig is geworden. Bovenal echter lag 'hierin het geheim van Van Sohelvens kracht, dat hy zich, gelijk zijn oudste zoon, 'bij' het graf het zoo treffend typeerde, famulus Dei wist: dienstknecht Gods. Dat en niet anders heeft htj begeerd te zijn op elk terrein, waar hiji imet zijn veelzijdig talent heeft gearbeid en onder den bezielenden drang van diezelfde begeerte, heeft hij' rusteloos en naar ziJn beste weten het goede voor onze Vereeniging gezocht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen