Jaarboek 1936 - pagina 31

29 het doen. Geef op het ijdele streven naar christelijke wetenschap, christelijke politiek, christelijke school, christelijke jongelingsvereeniging, christelijke staat, christelijk huwelijk. Het merk van Christus draagt alleen Zijn werk; Uw werk draagt het merk van de zonde. Gij hebt niet regimenten te formeeren en vaandels te zwaaien; programma's op te stellen, waarin Gij beschikt over het gebod Gods. Gij hebt te gehoorzamen, lederen keer, dat Gods bevel tot U komt in deze of gene concrete situatie. Is dit alles zoo, dan is onze V. U. en haar pogen geoordeeld. Maar wat hier wordt gesteld, is niet de leer der Schrift, gelijk die door Calvijn is erkend. In het beginsel van de vrijheid Gods, gelijk Barth het leert, wordt ten slotte het leven van het niet te ontwijken bevel Gods en van Zijn gegeven openbaring losgemaakt, schrijft Dr. Berkouwer. Dat beginsel maakt — principieel •— Barth in zijn strijd machteloos om met vrucht te getuigen van de onvoorwaardelijke onderwerping van het mensohenleven aan de souvereiniteit van God. Ik zie niet hoe het mogelijk zou zijn consequent dat beginsel toe te passen. Barth zelf ontwikkelt een rustelooze wetenschappelijke en kerkelijke activiteit. Hier te lande trok het onlangs de aandacht, dat de theologie van Barth verkondigd werd in de vergadering van een christelijke onderwijsvereeniging door den predikant, die voorzitter is van die vereeniging. Gelukkige inconsequentie, die ertoe kan leiden uit de christelijke levenspraktijk weer op te klimmen tot een leer, welke met die praktijk niet onvereenigbaar is. Inmiddels moet bet Calvinistisch erfdeel ook tegen deze gevaarlijke vertolking (want als vertolking van Calvijns gedachten dient zich de dialectische theologie aan) worden verdedigd. Niet alleen hier te lande, maar ook buiten onze grenzen. Hier ligt zeker een roeping voor de Vrije Universiteit. Calvijn vindt op het oogenblik in vele landen groote belangstelling (laat ons het erkennen: voor een niet onbelangrijk deel door toedoen van de school van Barth). Maar over de interpretatie van Calvijn wordt scherp gestreden, laatstelijk tusschen Barth en zijn vroegeren medestander Brunner. Daarbij komen vragen ter sprake, waarover ook het Nederlandsche Calvinisme een woord te spreken heeft, zoo wanneer, met een beroep op Calvijn, de gemeene gratie wordt geloochend. Ik hoop met vertrouwen op een woord tot belangstellenden in Calvijn' buiten onze grenzen, van een onzer theologen, in dezen strijd om Calvijn en de Gereformeerde waarheid. Vergis ik mij, of zou Calvijn in een situatie als deze niet reeds lang met een vlugschrift hebben ingegrepen? Een internationale roeping voor de Vrije Universiteit. Is het niet met schroom, dat wij ervan moeten spreken. Vrienden, die ons onze feilen willen toonen, spreken wel van onze

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen