Jaarboek 1956-1957 - pagina 86

Onwillekeurig rijzen hier vragen. Zijn wij nog wel trouw aan de oorspronkelijke opzet der Universiteit en het machtige streven van haar stichters? Er hebben zich in de loop der jaren talrijke veranderingen voltrokken. Wij moeten niet menen, dat die uitsluitend de vorm en het uiterlijk raken. Wij zelf zijn ook veranderd, meer misschien dan wij het zelf ons bewust zijn en dan wij geneigd zijn toe te geven. Is het dan zo onmogelijk, dat ook het wezen zelf der Universiteit dreigt aangetast te worden? Zo bestaat er dringende noodzaak steeds weer persoonUjk ons te toetsen aan het ideaal. Laten wij ons niet schamen echte Calvinisten te zijn, eenvoudige gelovigen die gehoorzaam luisteren naar de Bijbel, in onze beoefening van de wetenschap en in ons leven als hoogleraren en studenten. Ik dank allen, die mij hebben bijgestaan en van adviezen gediend, in het bijzonder de assessoren en de secretaris van de senaat, Prof. Dr. S. U. Zuidema. Afzonderlijk noem ik nog de pedel, die thans door ziekte verhinderd is zijn werk te verrichten en aan wie ik het voorrecht heb gehad op 31 oktober te mogen uitreiken de ere-medaille verbonden aan de orde van Oranje-Nassau in goud. Tot zijn secretaris heeft de Senaat aangewezen Prof. Dr. F. L. van Muiswinkel. E n tot Rector Magnificus hebben Directeuren, op voordracht van de Senaat, benoemd Prof. Dr. W. H. Gispen. Met uw optreden gaat de Universiteit een nieuwe periode in. Gij zijt de eerste van degenen, die na de laatste wereldoorlog tot gewoon hoogleraar zijn benoemd, aan wie het ambt van Rector Magnificus wordt opgedragen. Bij een normale gang van zaken moeten wij aannemen, dat de ouderen voor deze taak niet meer in aanmerking zullen komen. Moge de Universiteit onder leiding van U en Uw opvolgers een goede toekomst tegemoet gaan. Wetende dat gij met hartelijke liefde voor de Universiteit en met nauwgezetheid Uw taak vervullen zult, draag ik met vertrouwen de rectorale waardigheid aan U over. Zo nodig ik U, Willem Hendrik Gispen, uit naderbij te komen, opdat ik U het symbool van Uw rectorale waardigheid, de ambtsketen, moge hangen rond Uw schouders. Salve Rector, iterum, iterumque Salve. Vivat, crescat, floreat Academia nostra!

84

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen