Jaarboek 1961-1962 - pagina 122

Anders ook dan aan mij, maar nu in voor U ongunstige zin, zal het U ontzegd zijn, terug te kunnen vallen op een uitnemend pro-rector. Gij zult daarentegen evenzeer de steun van een voortreffelijk ab actis genieten, ofschoon zijn ietwat zorgelijke trekken eer de indruk wekken dat hij een dies fatalis dan een dies natalis meemaakt. Als het goed is, moet het rectoraat waarvan de afschaffing enkel door een negentiende-eeuwse wijsgeer verlangd werd i) een in hoofdzaak besturende, niet een vertegenwoordigende werkzaamheid zijn. Er wenken de Vrije Universiteit meer taken dan in achterliggende jaren. Nooit mag zij zich vergenoegen met een bijna onbewuste, door natuurlijke processen, beheerste groei. Zo zij niet langer worstelende academie wezen zou, indien zij verzuimde met bijzondere krachtsinspanning naar waarheid te zoeken en nieuwe terreinen van kennis te ontsluiten, kan zij geen wachtpost zijn in de tijd en mist zij het recht voor haar bedrijvigheid de hulp des Heren in te roepen. Bij de zelfverloochenende arbeid van velen — wie komt als man van wetenschap aan zelfverloochening nog toe — is het daarentegen mogelijk dat zij voldoet aan haar bestemming, werpt zij licht hier en ginds over een anders in duisternis gehulde wereld en diep beseffend dat haar schijnsel bij de voortduur aan hoger stralingsbron ontstoken wordt, is zij toch een vuurkolom, die komende geslachten de weg wijst, tot de volle dag aanbreekt en de schaduwen vlieden. Alleen op deze wijze heeft het zin te eindigen met de bede, dat God zegene en alles ten goede doe keren: Quod Deus bene vertat, met de wens dat onze universiteit bloeie tot in lengte van dagen: vivat, floreat, crescat academia nostra, en met de triomfantelijke jubel voor een aanstonds heldere toekomst: salve rector, iterum iterumque salve.

1) Johan Jakob Engel schreef in 1802: „Einen Rektor mit seiner eingebildeten hohen Würde und den akademischen vergoldeten Szeptern könnte man füglich entbehren", aangehaald door Hans Wenke: Das Vermachtnis einer Universitat an unsere Zeit 13.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen