Jaarboek 1964 - pagina 40

beïnvloeding, een heilzame invloed uit. Wie zijn hartelijliheid en openhartigheid in de persoonlijke omgang oolc maar enlcele keren had ervaren, werd daardoor zelf ook meer ontvankelijk, openhartig en . . . t^akelijk. Want Prof. Wurth heeft zijn leven, spreken, denken, schrijven en confereren steeds in dienst willen stellen van de grote Zaak die hem bezielde, en die hij in meerdere van zijn geschriften de bestemming van ons leven noemde: de \aak van Gods Koninkrijk. Dat was voor hem de enig-juiste zakelijkheid: de toewijding aan die Zaak. Daarin lagen ook zijn ontmoetingsmogelijkheden met vele christenen van zeer verschillende geloofsovertuiging. Deze Zaak van het Koninkrijk Gods was voor hem geen theologische gedachte zonder meer, maar zij was voor hem een bezield jagen naar het ontvangend realiseren van dit heil in zoveel mogelijke sectoren van het menselijk leven, evenzeer in de persoonlijke sfeer als in de samenleving. Het was dan ook geen wonder dat hij als theoloog zich ging speciaUseren in de ethiek. Reeds vóór de oorlog publiceerde hij een eerbied afdwingende reeks van geschriften over uiteenlopende onderwerpen. We bezitten nog geen bibliografie van BriUenburg Wurth, maar ten dele uit mijn herinnering en grotendeels uit mijn eigen boekenkast puttend, noem ik uit deze periode zijn geschriften over De bergrede en on^e tijdiic)'',-^). De christelijke vrijheid (19 3 4), Z?g eenheidsbeweging der kerken (1932), Het evangelie en de moderne mens (. . .), Keii^er ofGalileër (. . .), De antithese in on^e tijd (. . .), Gods wet in ons leven (. . .), Practische ^ielsr^prg (1939), De r(in van het medelijden (1940). Het verbaasde dan ook niemand dat Dr. BriUenburg Wurth eind 1945 geroepen werd tot het ambt van hoogleraar in de theologische ethiek en in de evangelistiek aan de Theologische Hogeschool te Kampen. Behalve deze vakken onderwees hij er zo tussen door ook geschiedenis der wijsbegeerte en nog wel een en ander. Bovendien werd hij in 1949 tevens aan de Vrije Universiteit verbonden om Sociale Ethiek te doceren, eerst in de Economische Faculteit en sinds 1956 ook in de Faculteit der Sociale Wetenschappen. In deze laatste periode van zijn leven kwam de stroom van publicaties pas goed los. Na zijn inaugurele oratie over Kerk en Sociale Ethiek (1946) schonk hij ons zijn De christelijke ^edeleer en haar bestrijders (1947), Het Christelijk heven. Grondlijnen (Deel I van zijn grotere trilogie, 1949), R- Niebuhr als ethicus 38

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen