Jaarboek 1964 - pagina 37

jaarvergadering van 1956 te Haarlem werd hij op voorstel van directeuren tot erelid van hun College gekozen. In de kring der Universiteit zijn hem onderscheiden büjken van waardering gegeven: van het studentencorps „Nil Desperandum Deo Duce" was hij erelid en de Civitasraad - na de tweede wereldoorlog, mede op zijn initiatief opgericht waarvan hij de eerste voorzitter is geweest, heeft hem tot erevoorzitter benoemd. Tegen huldebetoon zag hij op - de jaarvergadering van 1956 wilde hij aanvankelijk niet bijwonen. Eerst na sterke aandrang is hij gekomen - maar de hem verleende eer liet hem niet onverschiUig, integendeel: hij was er dankbaar voor. Hij was echter bang om ze te beschouwen niet als gunst doch als verdienste en er zich op te verheffen. Na zijn uittreden als Directeur heeft hij niet meer actief meegewerkt, doch bleef hij alles wat de Universiteit betrof belangstellend volgen. Een paar jaren voor zijn sterven kwam de afbraak: langzaam en geleidelijk. De laatste maanden heeft hij veel geleden, mede doordat hij zijn spraakvermogen verloor en het schrijven steeds moeilijker werd. Op de vraag of hij bereid was om te sterven kon hij nog te kennen geven. „Ik ben een kind van Jezus". Weinig woorden... vol van inhoud. Zalig zijn de doden die in den Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, dat zij rusten van hun moeiten, want hun werken volgen hen na. (Openbaring 14 : 13). J. Verdam

3J

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen