Jaarboek 1965 - pagina 22

een hoogleraar zeggen dat knappe studenten tegenwoordig vrijwel niet meer bestaan, maar in elk geval ben ik dit jaar als rector vele flinke en practische specimina van het genus tegengekomen, vele mensen die de door hen verlangde „democratisering" in het wetenschappelijk onderwijs ook aan kunnen en ook anderen, die over „democratisering" niet praten, maar die invloed weten te oefenen door wat zij zijn en vooral doen. U begrijpt dat ik ondermeer op het oog heb de contacten met het studentenleven en de studentenorganisaties-oude-stijl, zoals we die tegenkomen in wat nog steeds met die in-burgerlijke term „gezelligheidsvereniging" wordt aangeduid. Ik noem met name wat we samen deden bij de herdenking van de doden en van het verzet van de universiteit in 1940-194 5 op 4 mei, in een openbare zitting van de Senaat in de Westerkerk, waarna we in optocht door de stromende regen naar het hoofdgebouw aan de Keizersgracht liepen en een krans legden bij de gedenkplaten. Het was een plechtige bijeenkomst waarbij de studenten op ruime schaal acte de presence gaven en de toespraak van de rector corporis diepe indruk maakte. Ik noem ook het prettige en vruchtbare overleg met de lustrumcommissie van het studentencorps onder de zinspreuk Nil Desperandum Deo Duce, waarvan ik hoop dat het zal resulteren in een prachtige avond van de dag van ons komende lustrum, als de Senaat der universiteit een concert aanbiedt aan de feestvierende menigte en het studentencorps de senaatsleden als zijn gasten nodigt op de daaraan aansluitende galasoirée. E n natuurlijk denk ik aan de vele gemoedeUjke contacten op de sociëteit, bij de recepties en etentjes en feesten en manifestaties en hoe het allemaal maar heten mag. In deze context kreeg ik ook van doen met het vraagstuk van wat in de wandeling wordt genoemd de ,,erkenning" der gezelligheidsverenigingen. Ik moest toen oppassen niet betrokken te worden in hun onderlinge concurrentiestrijd. Deze laatste is een gezond verschijnsel. Varietas delectat! Het is goed dat er ruime keuzemogeUjkheid is. De Raad van Samenwerking is er om zó te coördineren dat de kansen om datgene te verwerven, wat alleen in samenwerking te bereiken valt, niet worden verspeeld. Het komt mij voor, dat de universiteit niet moet scheiden wat zich in de Raad van Samenwerking heeft verenigd. 20

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen