Jaarboek 1970 Vrije Universiteit Amsterdam - pagina 65

nog al eens in een polemische verhouding tot de Vrije Universiteit, althans tot een deel van de V.U., brachten. Wellicht van meer betekenis waren echter twee zaken, die voor mijn gevoel ook nu nog van belang zijn voor kerk en wereld. De eerste was, dat de Lutherse kerk niet alleen in Nederland doch in de gehele wereld naar het woord van Wilhelm Löhe de kerk van het verenigende midden is tussen de rooms-katholieke en de calvinistische kerken; niet het statisch, maar het verenigende midden. Ik geloofde en geloof nog, dat de vereniging, de hereniging, de werkelijke eenheid van Christus' kerk is een zaak, een taak, een opdracht, die voor kerk en wereld beide van beslissende betekenis zijn. En het tweede, dat mij bij Luther aansprak, was de relatie tussen geloof en leven, door de hervormer bij zijn uitleg van het tweede artikel van het Apostolicum tot uitdrukking gebracht in een zin, die Leopold von Ranke heeft genoemd ,,de schoonste volzin, ooit in de duitse taal geschreven", een zin die ook mijn leven beslissend heeft beïnvloed en dat niet alleen en zelfs niet in de eerste plaats vanwege zijn schoonheid: ,,Ik geloof, dat Jezus Christus, waarachtig God van de Vader in eeuwigheid geboren en ook waarachtig mens uit de maagd Maria geboren, mijn Heer is, die mij, verloren en verdoemde mens, heeft verlost, verworven en gewonnen van alle zonden, van de dood en van de macht des duivels; niet met goud of zilver, maar met zijn onschuldig lijden en sterven; opdat ik zijn eigendom zij en in zijn rijk onder Hem leve en Hem diene in eeuwige gerechtigheid, onschuld en zaligheid; gelijk Hij opgestaan is van de dood, leeft en regeert in eeuwigheid". Men heeft dat wel genoemd het soteriologisch karakter van het Lutherdom. Het zij zo. Mij lijkt het, dat het thans in de wreeld opnieuw gaat over dat „opdat", hetwelk ik zoeven citeerde, om de relatie tussen geloof en leven, de betrekking tussen Evangelie en maatschappij, zowel bij ons persoonlijk handelen als bij ons collectieve, organisatorische optreden. Wie onzer is niet verheugd over de grote activiteit vandaag in het sociale vlak, op staatkundig gebied, in de sfeer van het onderwijs en op zo velerlei ander terrein. We hebben jarenlang geijverd vóór en verlangd naar dat sociale engagement. En ook wanneer vandaag die sociale actie hier en daar gepaard gaat met een wat fel en soms schel klinkend anarcho-syndicalistisch geluid, dan moet toch, lijkt mij, de dankbaarheid voor de nieuwe ontwikkeling domineren. 63

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen