Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 82

Commancement ne fin ne s'y retrouve, Et n'y a chose estant ou vieille ou neufve Qui de ce rond n'ayt pris creation Et nourriture et conservation. Du monde tiens multitude et grandeur Dans ma divine eternelle rondeur; La ligne suys, Ie chemin et la voye Par qui nully jamais ne se forvoye; D'exterieur en l'interieur entre Qui va par moy, et au milieu du centre Me trouvera qui suys Ie poinct unique. La fin, Ie but de la mathematique; Le sercle suys dont teute chose vient, Le poinct oü tout retourne et se mainctient. Je suys qui suys triangle tres parfaict, Le tout puyssant, saige et bon en eflfaict. Qui fut, qui suys et seray a jamais, L'eternel Dieu oü n'y a si ne mais, Pere puyssant du monde createur, Tres saige Filz du monde redempteur. Esprit tres sainct le monde illuminant, Divinité les troys en ung tenant; Deze verzen bevatten alle mathematische symbolen die Cusanus steeds weer gebruikt als hij over het wezen Gods filosofeert: de punt, de lijn, de driehoek, de cirkel. Het is de terminologie uit de öeatocto ignorantia en de De ludo globi van de Duitse filosoof. Niet alleen de termen, maar heel de wijze van redeneren is aan hem ontleend. Het zou niet moeilijk zijn om de door Lefranc gegeven citaten uit het werk van Cusanus met vele te vermeerderen. 35. Nicolai de Cusa Opera omnia, dl. VII, De pace fidei, uitgeg. door Raymundus Klibansky en Hildebrandus Bascour, O.S.B., Hamburg, 195936. Prof. Dr. A. G. Weiier, Nicolaas van Cues en de oecumenische problematiek vóór de Reformatie, 's-Hertogenbosch, 1964, p. 17. 37. Th. C. v. Stockum, Tolerantie en Intolerantie, Cusanus, Servet en Castellio, Scripta Academica Groningana, VII, Groningen, 1953, p. 10.

38. Geciteerd door Abel Lefranc, Grands Ecrivains frangais de la Renaissance, Parijs, 1914, p. 157. 39. Nicolai de Cusa Opera omnia, dl. VII, uitgeg. door Raymundus Klibansky en Hildebrandus Bascour, O.S.B., Hamburg, 1959, Praefatio, p. XXXIX. De zinsnede: ,,Lex quidem sive fides omnium una; sed ritus diversorum nimirum diversi" moet hem wel zeer getroffen hebben, dat hij de gedachte in zijn kanttekening nog eens samenvatte. 40. Dr. D. H. Th. Vollenhoven, Het Calvinisme en de Reformatie van de Wijsbegeerte, Amsterdam, 1933, p. 247. 41. Joseph Leclerc, Histoire de la Tolerance au siècle de la Réforme, Parijs 1955, dl. I, p. 126. 80

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen