Jaarboek 1972-1973 - pagina 31

mate uitwijkmogelijkheden bestaan*) - wordt te kostbaar: de huidige 2 miljard gulden voor wetenschappelijk onderwijs en onderzoek betekenen al een zware belasting. Meer dan het financiële punt vragen andere zaken belangstelling. Zo lang en zo veel mogelijk kan geprobeerd worden ieder die wenst te studeren daartoe de kans te bieden. Maar men zal een einde moeten maken aan de 'eenzijdige aantrekkelijkheid' van universiteiten en hogescholen in die zin dat vrijblijvend gedurende geruime tijd voordelen zonder het op zich nemen van verplichtingen volop worden genoten. Nodig is het met een verantwoorde, niet met een lukrake selectie na afloop van het eerste, of in de loop van het tweede studiejaar te komen. Tegen een studieduurverkorting in de daartoe zich lenende studierichtingen - het zijn er meer dan de namens die richtingen het woord voerende vertegenwoordigers doen geloven - kan geen redelijk bezwaar worden gemaakt, al heeft men dan niet aan een beperking van de rechtenstudie tot 4 weken, zoals in de middeleeuwen geopperd is, te denken zomin aan de voorslag om de wiskunde tot een week in te krimpen, wat volgens de buitenstaander Piet Grijs uitvoerbaar zou wezen: 'als gij maar weet hoe die week te besteden'. Indien de valstrik van een samengebalde studie wordt ontlopen - het is op papier altijd doenlijk een semester-stof in een trimester te stoppen - gebeurt hier niets onaanvaardbaars. Slechts zij er bedachtheid bij overheid en universiteiten op het feit dat studieduurverkorting tot waarschijnlijk geregelde terugkeer naar de universiteit op latere leeftijd zal nopen, terwijl eveneens de mogelijkheid nabij komt om evenals blikvruchten ook universaire diploma's slechts voor een beperkte tijd te erkennen, iets wat vandaag patiënten geconfronteerd met aan tremor lijdende chirurgen verlucht zal doen opademen. Wat mij bij dit verloop van zaken: studentenaanwas, studieduurverkorting, selectie, post-academisch onderwijs het meest ter harte gaat, is de menselijke zijde. Ik herinner er opnieuw aan dat men evenwichtig moet oordelen; dus wijs ik dramatiseren af: onderwijs zomin als wetenschap, studeren zomin als doceren worden aan onze universiteiten en hogescholen bij noodzaak iets afschuwlijks. Begaafde ouderen en jongeren kunnen tegen een stootje; alleen de gevoelige geniale naturen hebben het zwaar; zij zijn echter zeldzaam, wat in *) Men zij voorzichtig met vergelijkingen omdat in andere landen velen die voor het eindexamen slaagden geen toegang tot het wetenschappelijk onderwijs kregen; de quota der wegens studiemislukking afzwaaiende studenten belopen in Japan 9%, Groot Brittannië 14%, U.S.A. 30%, Zweden 32%, België 34%, Nederland 40%, Bondsrepubliek Duitsland 48%, Oostenrijk 53%, Joegoslavië 59%. 29

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen