Jaarboek 1972-1973 - pagina 33

schappelijk of administratief organisatorisch omgaat te verliezen. Op hun eigen studievak zich richtend is het mogelijk dat zij wat langs de universiteit gaan heenleven. Als zij dan plotseling met besluiten door anderen genomen worden lastig gevallen, en bovendien door hen bemerkt wordt dat men hen toch op een bepaalde manier indeelt en geleidelijk ook inkapselt - voelen zij zich weinig gelukkig. De indruk bestaat dat verscheidenen omstreeks hun vijftigste levensjaar naar een andere omgeving uitzien en na hun zestigste een vervroegd emeritaat overwegen, dit als gevolg van een 'Verdrossenheit' die ontwijkbaar was geweest. Twee opmerkingen lijken voor de hand te liggen. Vooreerst dat zich hier de huidige grootte der universiteiten - in iets mindere graad die der hogescholen in haar gevolgen openbaart, en ten tweede dat de Wet universitaire bestuurshervorming, indien goed benut, veel remedie biedt. Het was mij een lief ding waard wanneer de zaken zo eenvoudig lagen. De tegenwoordige omvang van universiteiten en hogescholen is ongelukkig, wat men ook wil aanvoeren: ik volhard bij mijn opinie van 12 jaren geleden dat 6000 studenten een hanteerbare instelling opleveren. Immers, dan is het ook voor de docenten nog mogelijk elkaar te kennen. De gigantische universiteiten Parijs, Londen, de Californische State University, Tokio, zijn ook bij inwendige splitsing 'leerfabrieken' geworden. Wij Nederlanders slaan met het laten uitgroeien van de Amsterdamse Gemeente Universiteit, van Utrecht en Leiden een verkeerde richting in. Ook de Vrije Universiteit wordt reeds in haar huidige, in vergelijking tot andere, bescheiden omvang met uiteenvallen bedreigd, omdat men de samenhang niet langer ervaart, de grootste zorg van de haar als eenheid naar buiten vertegenwoordigende rector. Geeft de genoemde wet soulaas? Zij heeft verdienste niet in de laatste plaats omdat zij recht deed aan Gladstone's lang geleden gedane uitspraak - het is goed in een eenzijdig het socialisme waarderende tijd vast te stellen dat ook liberalen verstandige taal kunnen spreken - 'we think it eminently British to admit the voice of the governed in the choice of governors': hij zeide dit in 1860. Zij ontneemt ook grond aan de idee van gemanipuleerd te worden. Zij doet verder een poging de onmiskenbaar tot 1960 gebleken en zelfs tot 1970 niet verdwenen geringe universitaire slagvaardigheid te verbeteren. Ook bevatte zij wat de Engelsen noemen 'checks and balances'; de oude tweeheid tussen beheer en bestuur maakte plaats voor een dualisme van universiteitsraad en college van bestuur. Zij meed verkeerde hiërarchie en wilde aan de academische gemeenschap nieuwe inhoud geven. Tegelijk waarborgde zij, helaas de staatkundig democratische gedachte te onderscheidingsloos op universiteiten en hogescholen toepassend, de zelfstandigheid. Natuurlijk maakte zij aanspraak 31

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen