Jaarboek 1972-1973 - pagina 50

lend in zijn tijd en relevant in de onze. Ik denk in dit verband aan uw participatie aan het belangrijke rapport: „Apartheid and the Church", waarin op lucide wijze beslissende aspecten van het evangelie naar voren komen, niet in spectaculaire nieuwe vondsten, maar in een nieuwe appellerende eenvoud. Daarin ligt besloten de onmogelijkheid van élke aristocratie van geslacht, natie en ras en van alle vormen van discriminatie die thans wel als een vloedgolf over de wereld gaat en waarbij wel niemand - geen enkel land ook - zich hoogmoedig boven anderen zal mogen verheffen. Vanuit de ontdekking van deze eenvoud wordt het duidelijk, dat geen enkele vlucht uit deze nieuwe verantwoordelijkheid mogelijk en legitiem is. Uw appèl, dat op nieuwe begaanbare bruggen gericht is, omvat dan ook terecht een protest, een duidelijke kritiek op allerlei pogingen te vluchten in een pseudo-explicatie m.n. wanneer ze een ,.religieus" karakter of een „bijbels" gewaad zou pretenderen. Ik noem - zonder citaten uit uw publicaties - enkele markante vluchtpogingen : 1. de vlucht in het eschalon, in de toekomst, waarin deze radicaliteit wèl werkelijkheid zou worden tot in het dan voor allen mogelijke en dragelijke in de viering van het avondmaal des Lams, een ondragelijke visie op „het laatste", omdat de werkelijkheid van het leven nu door dit „laatste", door deze toekomst niet beslissend wordt bepaald en niet vertoont de invloed van de krachten van de toekomende eeuw. 2. Evenmin is het mogelijk te vluchten in een ,.onzichtbare" kerk, waarin dan tot sussing van het kerkelijk geweten de radicaliteit een plaats zou kunnen krijgen en waarin de tegenstellingen en de vervreemding en de distantie wèl zouden zijn overkoepeld. Uw herinnering aan de reformatorische visie op de kerk - onzichtbaarheid niet als vluchthaven, maar als waarschuwing tegen institutionalisering - is een bewijs, dat er altijd weer nieuwe en eenvoudige ontdekkingen mogelijk zijn, stimulerend voor alle vormen van theologiseren. 3. Evenmin zal een vlucht mogelijk zijn in een zodanige dualistisch twee-rijkenleer, waarin wel theoretisch van de twee regimenten wordt erkend, dat ze één Heer hebben, maar het verband met deze Heer temidden van de kinderen der mensen meer en meer vervaagt zonder zegenende en bevrijdende kracht met het dramatische gevolg, dat óók binnen de kerk de gestalte van de Heer begint te vervagen. 4. Tenslotte is er de laatste uitvlucht van het gecompliceerde leven. Meermalen klinkt in vele discussies het verwijt van een gebrek aan analyse van de gecompliceerde situatie in uw land en wie zal niet willen erkennen dat dit gevaar 48

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen